NEEB in diepe rouw ...

[Steam.N]

Vorige nacht is mijn vader in zijn slaap overleden ...

Verwacht, maar toch shockerend ...

Al jaren snakte hij wanhopig naar het terug samen zijn met mijn moeder, die vijftien jaren geleden plots overleed, en hem verweesd achterliet.
Een intense liefde, die nooit verminderde

Het laatste half jaar voelde hij zich fysisch achteruitgaan (zich verplaatsen, zicht, gehoor), en de wil om te leven had hem verlaten.
Nagenoeg niet meer eten, drinken laten staan ...  Niemand die dit uithoudt.  Ook hij niet, alhoewel het lang leek dat het hem zou lukken.

De laatste weken zijn een intense en confronterende tijd geweest:
Je weet dat het zo niet verder kan, je begrijpt en respecteert zijn nood/beslissing, maar je bent niet bereid hem te laten gaan, je hoopt op een wending, je maag keert om als je hem dag na dag ziet aftakelen en afzien ...

Mijn vader, die erg geïntersseerd de NEEB-evolutie volgde, hierdoor telkens opnieuw herinneringen aan zijn jeugd ophaalde en detail informatie gaf, uitkijkend naar "de eerste NEEB trein" ...
Hij heeft ze niet zien rijden, zal ze nooit zien rijden ... zal me niet verder helpen.
Ik kan hem niet meer plagen door telkens details te vragen waarvan ik weet dat hij ze niet kon herinneren ...

Maar sinds vorige nacht is hij terug verenigd met zijn zo geliefde vrouw, een droom van een moeder.
Een gevoel die het verlies om zijn aanwezigheid overstemt, alhoewel de tranen rijkelijk vloeien.

Al enkele weken is het NEEB vuur nagenoeg gedoofd ...
Schuldgevoelens als ik tóch wat probeerde ... terwijl hij zo achteruit ging, zijn bekende omgeving moest verlaten om naar een door hem gehate ziekenhuiswereld gebracht te worden ... om daarna in een zorgtehuis opnieuw te moeten wennen aan andere mensen, andere gewoonten, nagenoeg volledige afhankelijkheid ...

Het gaat een tijd duren voor het NEEB vuur wat terug opwakkert.
Maar het komt terug, want nu gaat het om meer dan een koppige obsessie: het is het realiseren van een belofte, het terug tot leven brengen van een stuk van zijn wereld ...

Doeme, het doet zo'n zeer ...

[marc goovaerts]

Jean, mijn innige deelneming en veel sterkte !

Ik heb ook een moeder die al jaren zegt dat ze terug naar 'papa' wilt, maar ze zal nog wat moeten wachten...
Ik begrijp dus volkomen wat je vertelt.

Dat NEEB er een tijdje stilletjes bij zal liggen begrijpt iedereen.

[modelbaanHO]

Jean,
Mijn deelneming en veel sterkte.

[Martin Welberg]

Gecondoleerd Jean..

[PietB]

Hallo Jean, oprechte condoleances van deze kant.
Houd de goede herinneringen in ere, en sterkte de komende tijd.
Je zult hem zeker gaan missen, maar dat is alleen fysiek.
In je gedachten zal hij blijven voortbestaan.

grt en een ferme handdruk.
Piet.

[GVL]

Mijn deelneming bij dit zware verlies, Jean.

[Gerolf]

Jean, nogmaals mijn welgemeende deelneming.

Wat kan je zeggen tegen een vriend die iemand zo dierbaar verliest?
Toen je gisteravond even hier passeerde wist ik het in elk geval niet.

Ook nu kom ik niet veel verder dan: koester de goede herinneringen, jullie voorlaatste avond, zijn knipoog, ...
... en weet dat hij nu een stuk gelukkiger is dan in de laatste maanden.

Uiteraard missen jullie hem, maar hij blijft ongetwijfeld in je hart,
en ook fysiek aanwezig in je prachtige project.

Dat je NEEB even aan de kant zet is héél begrijpelijk. Met betraande ogen zie je geen details.
Laat je geestesoog maar in Turnhout ronddwalen 

Sterkte voor jou en je verwanten.

[stefanic]

Jean, Alle sterkte toegewenst in deze moeilijke tijd, aan jou en je famillie. Koester de mooie momenten die jullie hadden.

[Kautenbach]

gecondoleerd, sterkte de komende tijd voor jullie, Wim

[Michiel]

Jean,

Wat is het mooi als je vader ook je vriend kan zijn, interesse heeft in wat je doet, en kan lachen om jouw grap. Maar dan doet het dubbel zoveel zeer als het zijn tijd is om te gaan en afscheid te moeten nemen. Maar je hebt hem gegeven wat een vader steeds hoopt te kijgen van zijn kinderen: liefde, aandacht, respect en vooral samen kunnen bezig zijn met grote en kleine dingetjes van het leven. Ik denk dat hij nu gelukkig is.

Mijn oprechte medeleven,

[Rangeerduivel]

Innige deelneming,Jean

Rudy

[Paulogic]

Jean,

Wendy en ik willen ook ons medeleven betuigen.

Sterkte en denk eraan : weg is nooit weg. Ze blijven voor eeuwig bij u enkel in een andere vorm. Liefde vergaat niet !

[evan]

Ook nogmaals van harte sterkte toegewenst aan jouw en de Familie. 


Evan

[dani]

Ook van hieruit onze welgemeende deelneming, Jean en familie.

Je verhaal is heel pakkend en treffend verwoord, ik kan je helemaal volgen.   We wensen jullie veel sterkte met dit verlies.
Of het nu plots is of dat je het ziet aankomen, of in sommige gevallen een "verlossing" is voor de persoon in kwestie, het is ALTIJD te vroeg, te jong, te snel, te............

Hou de herinnering aan hem in leven, geef hem een eigen "plekje" op NEEB, een plaatsje of een hoekje waarin je "hem" herkent en even kan gaan wegdromen en de mooie herinneringen ophalen.


Sterkte, kerel !

Dani

[Binco]

Hij zal altijd blijven bestaan, in NEEB, in de liefde voor hem, ...
Veel sterkte Jean!

Stephen