Sprookje

[DelticPower]

Er was eens een machinist, die trouw zijn treinen voor de grote baas NS reed. Thuis speelde zijn zoontje met kleine treintjes. Op een dag zei de zoon: Pap blijf jij maar thuis, ik zal de treinen wel rijden. Wat gebeurde. Zoon rijd bij NS en papa zit thuis bij de kleine treintjes.
imghttp://i44.photobucket.com/albums/f45/DelticPower/JanJarno2.jpg  /img
Nu zie ik opeens op het forum dat ik wederom machinist ben.
Oei oei, als ik dan maar niet hoef te gaan werken.
imghttp://i44.photobucket.com/albums/f45/DelticPower/msm2.jpg/imgGroeten van Jan

[tufken]

En Jan,

Zou je soms niet willen terug voor ??n dag?

Je moet het grote werk toch soms ook missen niet?

Tufken

[DelticPower]

Hallo Tufken,
nee voor mij hoeft het niet meer, zelfs geen dag. Heb het werk dertig jaar gedaan, met hart en ziel. Maar het werk heeft door de privatisering steeds minder afwisseling gekregen. Vroeger, (ja ik wordt oud) reden we alles, intercity's , stoptreinen, goederen, post en werktreinen. Electrisch en diesel. In continuedienst: vroeg laat nacht weekenden en feestdagen. Later alleen nog maar reizigers. Door ziekte niet meer veiligheidsgeschikt en dan is het afgelopen. Maar ik kijk er met veel voldoening op terug. En wat blijft zijn de sterke verhalen, zet maar eens een paar oude machinisten bij elkaar.[][]
Groeten van Jan

[Jurgen]

Eigenlijk is dat wel mooi h?.
De zoon speelt met de treintjes. Zet die waarschijnlijk even opzij om te gaan werken, trouwen en kindjes te maken. Vader neemt de boel volledig over. En over een paar jaar heeft de zoon een eigen huis zonder schulden en kan de boel weer van vader overnemen.
Lijkt echt wel een sprookje. []
Wat ik mij eigenlijk ook afvraag, heb je nooit iets grappig meegemaakt in die 30 jaar dat je treinbestuurder was? Iets dat je hier op het forum kan vertellen.

[DelticPower]

Hoi Jurgen, ik zit hier intussen op twee verschillende draadjes sterke verhalen te vertellen.[]
Voor jou er ook een. (waar gebeurt ik was er zelf bij)
Tijdens een dienst in de Eindhovense opstelsporen hoorde ik op de portofoon van een collega dat hij storing aan zijn IRM stel had. Waarop ik vroeg of ik hem kon helpen? Hij begon te lachen en vertelde dat hij samen met twee storingsmonteurs ook geen oplossing meer wist. Ik stapte bij hem op de trein, en de storingsmonteurs keken me donker aan. (Zij wisten het niet en dan dacht zo'n kl*te machinist wel te kunnen helpen?) De collega demonstreerde, als hij inschakelde om te rijden ging alles aan het remmen. Kwam dus geen cm vooruit.
Daarop zei ik dat een trein te vergelijken is met een vrouw. Ik streek met beide handen over de stuurtafel en gaf een kusje op de snelheidsmeter. Schakel maar in zei ik tegen mijn collega. En zie de trein trok op. Nooit vergeet ik meer het gezicht van die storingsmonteurs.[][]
Groeten van Jan

[Jurgen]

Ik heb je andere straffe verhalen al gelezen bij Grootbedrijf. Straffe verhalen genoeg zo te zien.

Ik kan mij de gezichten van de monteurs wel inbeelden. Spijtig dat je op zo'n momenten nooit een camera bij de hand hebt h

[vdr]

tiens ?zou da omgekeerd ook werken ? Twee strelinkjes over je vrouw ,een kusje ,en ze stopt me zagen?

[DelticPower]

Tja Rudy, Ik ben bang dat je hier iets meer moeite moet doen. Maar eenmaal bezig met strelen en kussen, zal het gezaag stoppen. Denk maar de aanhouder wint. En raakt ze het moe, stuurt ze je naar een treinenwinkel om even rust te hebben.[]
Groeten van Jan

[vdr]

zo had ik het nog ni bekeken ,bedankt voor het idee,t"moet ni altijd elentrik en electronic zijn wat de klok slaat,he?[]