Foto's nemen

[Huugooke]

Omdat ik ook ff graag een onzinnige opmerking maak. Heel de tijd hoor ik hier praten over lens en lenzen, terwijl het eigenlijk objectief en objectieven moet zijn.

Een lens is 1 stuk geslepen glas dat in een objectief, dat uit meerdere lenzen bestaan, wordt gebruikt.

"lens" komt trouwens van "linz", een soort boon die de vorm van een lens heeft; of eerder omgekeerd natuurlijk!
Laten we dus voortaan het woord "bonensoep" gebruiken in plaats van het vreemde woord "objectief".
Zo is er ook geen verwarring mogelijk met "doelstelling", en het adjectief  ("objectief zijn", iets waar ik meestal weinig van terugvind in deze discussies)

[Huugooke]

Als je bedoelt dat je met een 100 macro geen overzichtsfoto kan maken dan heb je uiteraard gelijk. Maar dat kan je met de 100mm stand van je 100-400 ook niet.

Dat was inderdaad m'n punt.  De macro's hebben meestal een lang(er) brandpuntsafstand waardoor je niet alles beeld gaat krijgen.
Maar de depth-of-field op een macro is veel uitgesprokener (door de interne lensconstructie) waardoor de onscherpte wordt versterkt.

ik heb het niet over bokeh en de schoonheid ervan; lees nog eens wat je hierboven schreef over "depht-of field".
En dat van die diafragma-lamellen had ik hierboven al uitgelegd.

[Sattrickske]

Als je bedoelt dat je met een 100 macro geen overzichtsfoto kan maken dan heb je uiteraard gelijk. Maar dat kan je met de 100mm stand van je 100-400 ook niet.

Dat was inderdaad m'n punt.  De macro's hebben meestal een lang(er) brandpuntsafstand waardoor je niet alles beeld gaat krijgen.
Maar de depth-of-field op een macro is veel uitgesprokener (door de interne lensconstructie) waardoor de onscherpte wordt versterkt.

ik heb het niet over bokeh en de schoonheid ervan; lees nog eens wat je hierboven schreef over "depht-of field".
En dat van die diafragma-lamellen had ik hierboven al uitgelegd.

ah dat bedoel je dus.  Ja, daar was ik niet 100% duidelijk of zelfs correct.  Ik bedoel dat de meeste macro objectieven meer diafragma lamellen bevatten of naar een ronder diafragma streven, waardoor je de 'mooiere' bokeh op de foto krijgt.  En deze valt veel sterker op dan op dan wanneer je dezelfde foto zou maken met een gewoon (zoom)objectief (nu wou ik weer lens gaan zeggen ).  De zoom objectieven hebben meestal geen rond diafragma en een kleiner aantal lamellen, waardoor de bokeh hoekiger is en minder goed uitkomt.
Mijn excuses als het bovenstaande wat verwarring heeft veroorzaakt.

[Huugooke]

En nog wat purisme:
De meeste zoomobjectieven zijn vari-focal objectieven.
Het verschil: bij een vari-focal moet je bijsturen als je "zoomt", terwijl een zoom altijd scherp blijft , eens ingesteld.
Met die automatisch scherpstellende bonensoepen van tegenwoordig merk je dat niet eens!
Dus hoe test je dat: zet de autofocus af, stel ergens op scherp, en "zoom".
Probeer het Patrick!

[Havoc]

Nu beginnen we toch wel serieus af te wijken. Er zijn verschillende soorten zooms en dat is allemaal een keuze van de ontwerper in functie van toepassing, prijs en marketing. Er zijn zomms die je niet moet bij scherpstellen als je zommt en er zijn er waar dat wel nodig is. Om daar nu het verschil tussen te maken en de ene zoom en de ander vari-focal te noemen is echt toch wel spijkers op laag water zoeken. De ene is wat onhandiger in gebruik dan de andere maar eerlijk gezegd daar liggen 99,9% van de fotografen ook niet wakker van.

Zelf heb ik een lens (vaste brandpuntsafstand) die het diafragma bijregelt als je scherpstelt. Want als je lens langer wordt om scherp te stellen, dan is dat hetzelfde als dat je een maco-ring toevoegt: de afstand wordt groter en je hebt licht verlies. Dus die zet het diafragma meer open als je dichterbij scherpstelt. Hoe ga je dat dan noemen. Een CZJ Sonnar 180/2.8.

[Huugooke]

De ene is wat onhandiger in gebruik dan de andere maar eerlijk gezegd daar liggen 99,9% van de fotografen ook niet wakker van.

Vertel dat eens aan de cineasten! Die hebben daar een "focus-puller" voor nodig!

[Sattrickske]

Dus hoe test je dat: zet de autofocus af, stel ergens op scherp, en "zoom".
Probeer het Patrick!

24-105 en 100-400 allebei vari-focal.  Heb het niet geprobeerd maar ik weet dat ze niet scherp blijven als je 'zoomt'.

Nu beginnen we toch wel serieus af te wijken.

Ik vind van niet, want ik heb weer iets bijgeleerd...  Aangezien dit ook het doel is van dit draadje om iets bij te leren over fotografie, vind ik het een terechte post.
Maar om echt eerlijk te zijn, ik heb er ook nooit op gelet.  Meestal gebruik ik de autofocus en dan merk je dat eigenlijk niet meteen.

En nu effe een andere vorm van fotografie: voetbal kijken!!  Just 1-0 zie...

[Huugooke]

Zelf heb ik een lens (vaste brandpuntsafstand) die het diafragma bijregelt als je scherpstelt. Want als je lens langer wordt om scherp te stellen, dan is dat hetzelfde als dat je een maco-ring toevoegt: de afstand wordt groter en je hebt licht verlies. Dus die zet het diafragma meer open als je dichterbij scherpstelt. Hoe ga je dat dan noemen. Een CZJ Sonnar 180/2.8.

Toen de beesten nog moesten leren spreken, dus heel lang geleden, en je nog met een losse lichtmeter moest werken, moest je inderdaad rekening houden met de verlenging van de lens; daar waren handige tabellen voor. Met TTL lichtmeting door de lens was dat opgelost. Maar dan moest je met "werkopening" meten, dus met het diafragma gesloten op de waarde die je koos. Bij F22 was dat stikdonker. Daarom werd de diafragma-simulator uitgevonden: de diafragmaring gaf de ingestelde waarde via een kammetje (later elektrisch) door aan de lichtmeter. Je zag steeds een helder beeld, het diafragma sloot pas bij opname. Ook nu werd die verlenging gecompenseerd want de lichtmeter zag minder licht toekomen.
Nog beter was het systeem met OTF: off-the-film. Nu werd het licht pas gemeten op het moment dat het op de film viel, het reflecteerde dus van de film op een meetcel. Juister kon bijna niet.
De huidige DSLR werken nog min of meer zo.
Sorry voor die lichtmeter-opmerking Johan

[Huugooke]

Correctie: de job van een focuspuller is natuurlijk voornamelijk het bijregelen van de afstandsinstelling als de camera (of het onderwerp) beweegt.

[Huugooke]

En om nog eens een halve draai te maken:
Wie zo'n DSLR heeft: heb je niet zo'n knopje waarmee je het difragma kunt sluiten (zie manual)
Soms kan je via USB je camera aan een PC koppelen zodat je daar in't groot ziet wat je camera ziet.
Camera op statief voor je spoorbaan, diafragma sluiten met knopke, en controleer de scherpte op je scherm!

[Herwig]

...objectieve lenzen en zo...

...en wat denken de heren fotogenieken hier aanwezig (...) over CONVERTORS, i.p.v. een apart extra objectief?
Avondgroeten,                 Herwig.

[janieburton]

Ik denk, ik ben niet echt een specialist, zal dat in sommige gevallen meer problemen opleveren

[Huugooke]

...objectieve lenzen en zo...

...en wat denken de heren fotogenieken hier aanwezig (...) over CONVERTORS, i.p.v. een apart extra objectief?
Avondgroeten,                 Herwig.

Werden door de "profs" altijd argwanend bekeken. Nu de grote merken ze zelf maken worden ze goedgekeurd!
Zijn dan wel aan sommige lenzen "toegewezen".
Voor de meeste fotografie geen probleem, nemen wel wat licht weg.
Als je een DSLR hebt, kijk dan eens uit naar een 2de hands lens van je merk, die eigenlijk gemaakt is voor camera's voor film.
Pas op: gaat niet bij alle merken!

[Havoc]

Zelf heb ik een lens (vaste brandpuntsafstand) die het diafragma bijregelt als je scherpstelt. Want als je lens langer wordt om scherp te stellen, dan is dat hetzelfde als dat je een maco-ring toevoegt: de afstand wordt groter en je hebt licht verlies. Dus die zet het diafragma meer open als je dichterbij scherpstelt. Hoe ga je dat dan noemen. Een CZJ Sonnar 180/2.8.

Toen de beesten nog moesten leren spreken, dus heel lang geleden, en je nog met een losse lichtmeter moest werken, moest je inderdaad rekening houden met de verlenging van de lens; daar waren handige tabellen voor. Met TTL lichtmeting door de lens was dat opgelost. Maar dan moest je met "werkopening" meten, dus met het diafragma gesloten op de waarde die je koos. Bij F22 was dat stikdonker. Daarom werd de diafragma-simulator uitgevonden: de diafragmaring gaf de ingestelde waarde via een kammetje (later elektrisch) door aan de lichtmeter. Je zag steeds een helder beeld, het diafragma sloot pas bij opname. Ook nu werd die verlenging gecompenseerd want de lichtmeter zag minder licht toekomen.
Nog beter was het systeem met OTF: off-the-film. Nu werd het licht pas gemeten op het moment dat het op de film viel, het reflecteerde dus van de film op een meetcel. Juister kon bijna niet.
De huidige DSLR werken nog min of meer zo.
Sorry voor die lichtmeter-opmerking Johan

Hugo, je uitleg klopt ongeveer, behalve voor OTF. Lichtmeting in SLRs zit (bijna) altijd in het prisma en werkt enkel als de spiegel naar beneden is. Ik denk dat je verward met TTL flits meting waar inderdaad het licht gereflecteerd op de film wordt gemeten. Dat is echter minder nauwkeurig omdat niet alle filmen evenveel weerkaatsen.

Trouwens die verandering van het diafragma is bijna niet te merken en latere versie van dezelfde lens hebben dat niet meer. Vergeet niet dat alles in fotografie logaritmisch gaat. Je moet al grote veranderingen hebben voor je het begint te merken.

...en wat denken de heren fotogenieken hier aanwezig (...) over CONVERTORS, i.p.v. een apart extra objectief?

Daar is waarschijnlijk veel over te zeggen Veel hangt allemaal af van waarom je ze gebruikt en in welke omstandigheden. En er zijn veel types convertors/adaptors:

- adaptor tussen type lensaansluiting: er bestaan van die tussenstukjes om de lenzen van 1 merk op een camera van een ander merk te gebruiken. Of soms tussen verschillende toestellen van hetzelfde merk. Of daar lenzen in de convertor zitten hangt af van de afstand van de lensopening tot de sensor. Als die bij de "nieuwe" lens groter is dan bij de lens die bij de camera hoort zijn er geen lenzen nodig. Als de "nieuwe" lens echter dichter bij de film moet staan dan kan met de camera heb je wel lenzen nodig (of je kan niet op oneindig scherpstellen)

Zonder lenzen erin zijn bvb adaptors om M42 lenzen op een EOS te gebruiken, of middenformaat lenzen op een kleinbeeld camera of sony alfa lenzen op sony E-mount (nex). Als die dingen de juiste afmetingen hebben gaat dat zonder problemen en kwaliteitsverlies werken. Enig nadeel is dat je meestal de communicatie tussen de lens en de camera verliest als je tussen verschillende merken aanpast (geen autofocus en info in de exif bvb). Er zijn wel versie met auto-focus confirm chips, die zorgen dat de auto-focus denkt dat er een lens opstaat die in manuele stand staat. Er bestaan ook versies met lenzen in (grote voorbeeld is om canon FD lenzen op EOS te zetten) en die zijn meestal niet zo goed.

Die adaptors zijn een goed alternatief als je bvb nog een prima lens van een vorig toestel hebt die je bij je nieuwe toestel wil gebruiken. Zeker om lenzen zoals macro's of portretlenzen die je toch niet vaak gebruikt een tweede leven te geven. Je kan die ook gebruiken om goedkoop speciale lenzen te bekomen door bvb een middenformaat lens aan te passen naar tilt-shift. Of om lenzen die in een systeem niet bestaan naar je camera om te zetten (gebruik ik voor een P6 fisheye op Mamiya 645).

- macro ringen: hebben we het nog niet over gehad dacht ik. Dat zijn niet meer dan gewoon lege stukken buis die je tussen de lens en je camera zet. Door de lens verder van de camera te zetten vergroot je het beeld op de sensor. Maar je verliest veel licht. Minder flexibel dan een echte macro (zeker als die gecombineerd is met een zoom) maar als je niet vaak macro gebruikt -en dan meestal niet onder stress- een goedkoop alternatief voor een echte macro. Als het is om thuis met een statief macrofoto's van je baan te maken is dat zeker een goede oplossing. Als je die koopt van je systeem zal het iets meer kosten maar dan blijf je meestal ook automatismen van de camera houden. Voordeel is dat je al je lenzen als macro kan gebruiken hiermee.

De ultieme macro ring is een balg. Eigenlijk een macroring van instelbare lengte. Kan je enorm groot mee gaan maar niet te gebruiken zonder statief. Ook een stuk duurder dan ringen.

- voorzet lenzen: bestaan in macro (soms close-up genaamd) en groothoek versie. Enig probleem hier is dat goede versies veel kosten. Je moet er ook hebben die bij je lens passen etc. Meestal teleurstellende resultaten. Maar soms heb je geen keuze, als je bvb een camera hebt met vaste lens (fuji X100 bvb) of als je alles met je gsm wil doen  . Langs de andere kant als het het verschil maakt tussen wel een foto en geen foto is de keuze ook snel gemaakt. Maar verwacht er geen wonderen van. Enig voordeel is dat er geen lichtverlies is.

Een close-up kan wel goede werken. Als je dat bvb gebruikt voor een portret zal de rand meestal nog wat onscherper worden maar daarvoor is dat niet erg. Voor een macro echter kan het een probleem zijn.

- teleconvertors: die vallen meestal mee als je niet overdrijft (1.4x of 2x) en als je een convertor gebruikt van je systeem. Soms zijn de convertoren ook aan de lens aangepast. Je hebt altijd lichtverlies met teleconvertors. Een 1.4x geeft 1/2 stop verlies, een 2x een hele stop. Dus je f/4 lens wordt met een 2x teleconvertor een f/8 lens. Je hebt nog de helft licht over.

Zelf heb ik er eentje gewoon omdat ik zelden tele gebruik en een middenformaat tele niet iets is dat je 14 dagen meesleept om 2 foto's te nemen.

- een speciale macro adaptor is de omkeerring: dat is een ring die je op het einde van je lens schroeft (zoals een filter ) en waar je dan een ander objectief omgekeerd kan opschroeven. Geeft goede kwaliteit (wel afhankelijk van welk objectief je erop schroeft) maar automatismen vallen weg. Alhoewel er hiervoor ringen bestaan die de communicatie tussen body en lens terug kunnen herstellen. Maar dan ben je echt wel serieus aan het experimenteren. Eerder voor thuis te gebruiken. Als je dat met verschillende lenzen wil doen heb je snel een hoop losse rommel.

Je kan zo'n omkeer ring ook combineren met een balg etc etc...

[Huugooke]

Havoc:
Moet je toch terechtwijzen Johan; OTF is wel degelijk lichtmeting van het gereflecteerde licht van de film, niet alleen voor flits!
Olympus was de eerste die er mee uitkwam, de meeste andere merken hebben het later ook toegepast meestal voor flits.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Olympus_OM-2.
Voor gewone lichtmeting is het nodig dat de achterkant van de gordijnsluiter een patroon heeft opgedrukt dat de reflectie van een doorsneefilm simuleert. Een gordijnsluiter geeft immers niet altijd het hele filmvlak vrij!
Voor flits heeft dat geen belang want de sluitertijd is altijd dusdanig dat de heel film "bloot" staat.

De DSLR's passen dit flitssyseem niet toe omdat de reflectie van de sensor hiervoor niet goed is.
In plaats daarvan stuurt de flitser een "pre-flash", de reflectie van het onderwerp gaat naar de CPU, die de sterkte van de flits berekent en doorstuurt naar de flits. Dan pas gaat de sluiter open en gaat de flits af. Dit alles zo snel dat je er niks van
merkt!
Alleen dat van "huidige DSLR's werken nog zo" klopt niet. De niet-DSLR's werken zo!

Leest iemand dit eigenlijk?