thuiswerk: ervaringen

[Havoc]

Voor mij is het de eerste keer dat ik echt "thuiswerk". Niet dat het anders niet mocht op het bedrijf, men maakt er geen probleem van. Heb ervoor wel eens occasioneel een halve dag of zo thuis gewerkt. Meestal na testen of vergaderingen buiten het kantoor om dan alle email van de dag te lezen/beantwoorden en/of nota's te schikken. Maar nu is het de 4-de dag dat ik de hele dag zo thuis werk.

Awel, dat valt dik tegen.

's Morgens even langer in bed kunnen blijven omdat de verplaatsing (1h) wegvalt is natuurlijk wel prettig. Begin dan ook een half uurtje vroeger met het idee dan ook iets vroeger te kunnen stoppen. Maar het is gewoon veel lastiger om in gang te komen. Anders is het onderweg stilaan "overschakelen" naar een andere modus. Al eens op een rijtje zetten wat je gaat doen, wat en wie je gaat nodig hebben. Valt weg.

Mijn bureau is ook niet echt ingericht ervoor. Ik heb wel 2 pc en een laptop staan, maar die hebben hun eigen doel. Nog een laptop van het werk erbij en het wordt lastig. Een 2-de scherm was een probleem omdat ik geen kabels had voor die aansluiting (ondertussen gevonden in een rommelbak) maar die laptop staat dan zo "niet op de goeie plaats", ik zit niet echt goed. En hier zie ik ook niets anders dan mijn schermen. Geen raam waar je eens iets ziet passeren, geen collega's die eens iets zeggen, niets. Kan nu wel de radio aanzetten. Maar stil...

Contact met de collega's is ook helemaal weg. Ja, er is email en skype maar dat is gortdroog. "Heb je dat, waar staat dit, wanneer moet dat..." Geen "Goeiemorgen", geen "ga je mee eten?", geen "het was wel/niet druk op de weg vandaag", geen "de koffie is vandaag precies slechter dan anders". (ok, de koffie thuis is beter) Je hoor ook niet meer wat er op andere diensten leeft, daar heb je nu enkel nog een sporadisch emailtje van. Je zit echt ALLEEN. Zeker voor iemand die dan ook eens alleenstaande is is dat dubbel zo erg.

En dan vechten met de technologie... Alles was voorzien voor occasioneel thuiswerk, niet voor massaal thuiswerk. Overal paswoorden ingeven, voor enkele toepassingen zijn die dan plots veranderd, maar je kan de andere niet aanpassen want de laptop hangt niet direct aan het bedrijfsnetwerk. Sommige zaken zijn niet voorzien om vanop afstand te gebruiken (schijven die niet toegankelijk zijn op het netwerk, applicaties die echt op het netwerk moeten zitten). Sommige files moet ik dus eerst de halve wereld rondsturen voor ik ermee kan beginnen.

En dan 's avonds valt het nog erger tegen. Als ik op het bedrijf werkte, dan ging ik naar huis en schakelde ik onderweg over naar wat ik thuis ging doen. Kreeg zin om die dingen te doen. Nu ben ik dus een uur vroeger "thuis" maar die klik komt niet. Ik dacht nu enkele dingen te kunnen doen die ik anders naar het weekend verplaats omdat er in de week net niet genoeg tijd is. Met een uurtje extra zou het wel lukken. Wel, het lukt niet. Ik zit gewoon de hele avond nu in de zetel en doe nog minder hobby/klusjes dan anders.

Enig lichtpuntje: ik kan nu eens naar het forum kijken bij de koffie

Wat zijn jullie ervaringen?

[Michiel]

Ik heb telewerk steeds gewijgerd net om de redenen die je opsomt. Men raadde het steeds aan, mijn collegas deden het al een aantal dagen per week, maar ik had er echt geen zin in, en dus nooit aangevraagd of gedaan.

Ik lees net de laatste richtlijnen van de regering, en nu ook van onze directeur, van gisteren namiddag, en telewerk is nu verplicht wanneer het mogelijk is. Men mag niet meer komen wanneer de fysieke aanwezigheid niet nodig is. Dus ik hang eraan. Ik heb mijn account aangevraagd, en zie wat het binnenkort oplevert. Alles voor het welzijn van de gemeenschap, en afwachting van betere tijden.

P.S. de koffie bij mij thuis is toevallig ook beter. 

[Ronald]

De koffie is thuis altijd beter

Thuiswerk gaat voor mij als fabrieksarbeider niet op dus ik wens een ieder veel sterkte. Heb al voorspeld dat er aardig wat relatieproblemen in het vooruitzicht liggen, tenslotte zijn veel mensen niet meer gewend om met zijn allen thuis te zitten voor langere periodes

Sterkte!

[svvander]

Johan, ik zit in hetzelfde schuitje. Tot voor een dikke week, was thuiswerken voor mij een luxe. Op tijd thuis, rustig kunnen doorwerken zonder om de 5 minuten iemand aan mij bureau te hebben. Een welgekomen afwisseling.

Nu ben ik al van de 13de aan het thuiswerken en ik wordt bijna depressief. Ik merk aan de telefoontjes met de collegae, dat deze veel langer duren en dat het niet altijd meer over het werk gaat... ze ervaren dus dezelfde problemen.
Bijkomend: nu ben ik leraar, opvang en projectmanager ineens. Ik moet er op toezien dat de kinderen hun opgelegde taken voldoen en ik moet ze positief stimuleren om niet tijdens elke pauze tv te kijken of achter de pc te gaan. Voor kinderen is dit heel moeilijk te vatten... het is ineens verlof en toch moeten wij werken? En soms ben ik dan ook nog kok, omdat mijn vrouw verantwoordelijke is, in een grootwarenhuis en regelmatig niet voor 20u thuiskomt (terwijl ze al van 7u vertrokken is). Eigenlijk krijgen deze mensen veel te weinig respect. Dit terzijde.

Wat ik ook merk: ik werk altijd meer en langer als ik van thuis uit werk. (En bij ons zijn de extra uren van thuis uit, niet vergoed of tellen ze niet bij... enkel af, als je te weinig werkt).

Ik weet niet of dit voor jou kan, maar als het kan: las pauzes in waarin je 10 minuutjes eens gaat wandelen. Lees een boek tussendoor of volg een opleiding online (is bij ons zelf verplicht om regelmatig te doen). Probeer af te wisselen.

De koffie mis ik niet... de mijne thuis is pakken beter. Maar mijn collegae wel... of toch het sociale contact.

[Klaas Zondervan]

Mannen, sterkte met het huiswerken. Ik heb er geen last van want al jaren met pensioen. Als het mooi weer is een stukje gaan fietsen, dat mag hier in NL nog.

[svvander]

Hier ook hoor... maximaal met 2 :-)

[Michiel]

Dit is mijn laatste " terplaastewerk". En normaal zijn we hier in het gebouw rond de 200 man en vrouw. Maar vandaag is het ijzig stil en verlaten. De vier verdiepen zijn leeg. Niemand. Naar het werk komen voor de gezelligheid, het sociale contact, de spontane uitwisseling van ideeën, ervaringen en opmerkingen is er niet meer bij. Het is hier ijzig stil en leeg. Het enig voordeel is dat het hier "werk" is, en thuis is "thuis". Maar dat is ook morgen gedaan. Dan is thuis ook werk.

De koffie is hier nu wel terug zoals thuis, en morgen begint ook mijn telewerk... 

[Dirk]

even een filosofische benadering. In deze spectaculaire maatschappelijke crisis valt het me op hoe leeg het leven van sommigen is. Dit is geen negatieve opmerking, echter zou er eens moeten nagedacht worden hoe we onze tijd kunnen door brengen met leven.. Iedereen moet zorgen dat er brood op de plank komt, dit is levensnoodzakelijk, maar je kan jezelf de vraag stellen of dit nu echt de reden van bestaan is. Het lijkt me dat zodra "het werk", de routine veranderd of zelfs weg valt de mensen plots als zombies gaan leven. Er zijn toch nog andere dingen die het leven de moeite maken. Het is aanpassen, zeker, maar hey, de zon schijnt (vandaag toch), je kan toch ook jou laptop in de woonkamer zetten, ga eens extra met de hond wandelen, kook eens wat uitgebreider, zet je eens buiten en kijk hoe het gras groeit.... De wereld zal echt niet vergaan als je eens wat minder werkt, maak van de nood een deugd en probeer te genieten van de gedwongen situatie,

mvg

Dirk

[Michiel]

En dan haalt je baas je uit de droom met een cordate email en de vraag waarom dat project al lang niet afgeleverd werd! 

[perk]

Ik werk al jaren exclusief van thuis uit, mijn hele groep doet dit.   Ons bedrijf is ook ingesteld hierop, laptops zijn de regel en VPN overal.  Op kantoor zijn er vooral 'shared desks'.   
Ik heb een kleine installatie thuis, inclusief een werktelefoon die verbonden is met de firma.  We gebruiken chat software en email voor veel.

Dat heeft voordelen en nadelen.  Voor mij zijn de voordelen belangrijker omdat ik ook in een mantelzorg situatie zit.
Ik werk louder internationaal dus vaak tot laat 's avonds telefoon met US.    Dat laat toe de rest van de dag flexibel in te delen en nog wat leven te hebben.
maar ja - ik kan 's avonds niet meer winkelen.  En eens naar de modelclub gaan moet als meeting ingepland worden in outlook of anders boekt iemand je wel vol die avond.

Inderdaad - als je niet oppast is er geen verschil tussen werk en leven meer.    En focussen thuis kan moeilijk zijn, er is discipline nodig en vooral nu met alle gezondheids stress is dat moeilijk. 
Omdat ik niet alleen thuis ben, is het best een aparte werkruimte te hebben met schermen, printer etc.   Niet gewoon in de living gaan zitten, dat stoort teveel.   
Toen ik helemaal alleen thuis zat, begon ik serieus het contact te missen.     (daarom dat ik een kat had)

En ja, we merken -nu nog meer dan ervoor- dat de werk telefoontjes niet over werk alleen gaan.   Ik deel onze groepsmeetings ook zo in, chit chat in het begin.   Dan werk en op het einde wat gebabbel.   Verschillende van de mensen die voor me werken heb ik nog nooit ontmoet in het echt, of zelfs gezien op video.
We zijn gewoon dat er wel kinderen op de achtergrond roepen, de hond blaft of mijn kat tijdens elke meeting even moet voorbij de camera lopen :-)
Je leert wel andere manieren om contact te houden met je collega's, langs de andere kant heb je wel minder conflicten vind ik.

We hebben ook trainings gekregen hoe hiermee best om te gaan en je tijd best in te delen.

Vooral in de zomer probeer ik regelmatig even buiten in de tuin een luchtje te scheppen.   In de winter even pauze en iets knutselen (verf moet toch tijdje drogen he)

Onze firma is wel producent van netwerk apparatuur, video conferencing, telefonie en meeting services :-)
Dus we zijn wel in het voordeel zo.

[Dirk]

En dan haalt je baas je uit de droom met een cordate email en de vraag waarom dat project al lang niet afgeleverd werd! 

nodig de beste man dan uit om te komen kijken :-)
Zelfs die "baas" zal moeten buigen voor de realiteit, economie versus volksgezondheid. Dat vat voor mij de essentie samen, geld geld geld, veel, nog, meer, helaas.
Het samenlevingsmodel begint soms toch wat barstjes te vertonen, aan ons om de blinden er opmerkzaam op te maken.

Dirk

[SuSke]

En dan haalt je baas je uit de droom met een cordate email en de vraag waarom dat project al lang niet afgeleverd werd! 

Maar dat is mijn dagelijkse strijd en die is nu niet anders dan voorheen

Ik probeer thuiswerken hoewel het altijd al toegelaten was (en nu verplicht) zoveel mogelijk te vermijden. Gewoon omdat de faciliteiten op het werk beter zijn wat kantoor accommodatie betreft.
Maar het zet een trend die naar een andere balans zoekt. Nu in deze tijden zeker omdat je met het hele gezin thuis bent.
Die situatie is bij mij anders, de kinderen zijn het huis uit en we zijn rustig met z'n tweetjes. Ieder zijn ding hoewel het vrijwilligerswerk van mijn vrouw ook stopt, maar toch. Gewoon kwestie van afspraken maken.
En de collega's, die hoor ik soms liever niet dan wel, zeker al ze weer komen zeuren over een zelf gegenereerd probleem dat een ander mag oplossen.
Dan is het leuk dat skype af en toe hapert.
Voor de IT diensten op het werk was het een helse tijd om voor zo'n 500 medewerkers thuiswerk mogelijk te maken, al dan niet met een opgelapte laptop om verbinding te maken met de desktop op kantoor. Voor mij viel dit mee omdat ik eigenlijk al tijdens het assignment naar Zweden, dat nu stilligt, al remote werkte, deels op het netwerk van de home base, deels op het lokale netwerk. Dus ook geen wachtwoorden probleem.
Er zullen een aantal positieve punten uit komen, en een paar stevige "lessons learned". Dan kunnen we hopen dat het management er ook iets uit leert en de boel "ten goede" aanpast.

[svvander]

Het klopt inderdaad dat ons werk voor een groot stuk ons leven bepaalt, spijtig genoeg. Agendasetting heet zoiets. Ongeacht wat stem je voor een groot stuk je privé af op je werk en omgekeerd... iedereen onbewust doet dit. Met thuiswerken is de grens tussen werken en privé ook al veel kleiner.

En inderdaad... ons leven lijkt hierdoor leeg. Ik heb dit al verscheidene malen opgemerkt. Je staat op, ontbijt, rijdt de kinderen naar school, stapt de trein op, zet de PC op, zeg dag tegen iedereen, je begint, je gaat in vergadering, je gaat eten, je stapt de trein terug op, je haalt de kinderen op, je maakt eten, je begint aan je huiselijke taken... oeps, het is 20u door. Nog ff gezellig tv kijken en bed in.

Vroeger, nog niet zo heel lang geleden, was ik meer weg dan thuis. Geen kinderen, minder rompslomp. (Niet dat ik het op de kinderen wil steken, maar ze bepalen toch ook een deel van het ritme van je leven. Ik was voorzitter/eigenaar van een zaalvoetbalploeg, ging wekelijks airsoften, af en toe eens pokeren met kameraden, zaterdag en zondag naar de voetbal gaan kijken...

Voor mij is de lente/zomer daarom ideaal. Iedereen met de fiets weg, ontspanning naar en terug van het werk. Rustig BBQ op, een aperitiefje buiten als de vrouw thuiskomt... en tot 21u buiten zitten. Thuiswerk? Ideaal: niet fietsen, maar tussenin gaan lopen. Tijd in overvloed. Vreemd dat het dan wel kan zou je denken, niet? Om de één of andere reden heb ik dan steeds veel, heel veel meer energie.

[Koen]

Ik werk nu ook reeds 4 dagen thuis. Ik moet zeggen dat mijn werk niet veel verschilt met dat van op het werk. Wij loggen in op het netwerk van het werk en zowel PC-werk als telefonie is net hetzelfde als op het werk.
Veel collega's hoef ik niet te missen daar we toch maar met een beperkt team zijn in België. Het gros van de collega's zitten in Nederland en daar hebben meestal geen fysiek contact mee (soms eens een vergadering in NL maar dat wordt meestal beperkt).
Aangezien de kinderen uit huis zijn, heb ik een afzonderlijk bureau ingericht op één van de kamers.
Ik ben gelukkig dat ik niet meer in die gigantische files moet staan. Ik woon amper 20km van mijn werk en doe er gemiddeld een uur tot een uur en een kwartier om daar te geraken.
Nu win ik deze tijd - ZALIG  .
Ik heb eerder het gevoel dat van thuis uit werken veel meer rendement geeft. Je wordt veel minder gestoord.

Groetjes,
Koen

[perk]

ik werkte vroeger boven Antwerpen.   'k mis echt de files en uuuuuren in de auto niet hoor.