Ik kreeg ooit een reclamefolder van een muziekschool in de bus. Ik heb dat velletje papier prompt teruggestuurd, met dikke rode stift maar liefst 7 spellingsfouten verbeterd. En dat van een “school”!
De laatste jaren heb ik me veel moeten uitdrukken in andere talen en heb dan ook snel gemerkt dat het maken van taalfouten in alle landen “in” is. Ik kan bijna stellen dat ik in elke email die ik krijg uit Duitstalige landen wel ergens een fout staat. En wees gerust, in elke email die ik verstuur in een andere taal dan het Vlaams, zullen ook wel fouten staan.
Maar ik kan ook stellen dat we met inbegrip van die taalfouten vaak serieuze zaken doen. We verstaan elkaar, en dat is het essentiële, niet?
Hugooke, ik denk dat wij ons als oudere generatie te vaak willen vastklampen aan waarden die echt geen noodzaak zijn. Leuk iets te lezen zonder taalfouten, maar ook leuk iets te leren van mensen die het iets minder nauw nemen. We zijn vandaag 2018.
PS: kleine anekdote: Mijn kleinzoon (12j.) is een boeken-maniak. Heeft al meer boeken gelezen dan ik in mijn hele leven en hij is dan ook een taal-maniak. Zijn mama is onderwijzeres in het 6de leerjaar, m.a.w., ook een “dt” madam. Hij glundert nog steeds van één fout waarop ie zijn mama heeft betrapt.
Voor een spreekbeurt “Nederlands” heeft hij een tekst gebruikt die hij hier van het forum heeft geplukt, zijnde een zin van maar liefst 124 woorden zonder punten of komma’s. Dat heeft hij gebruikt als voorbeeld voor onverstaanbare tekst...
