LX1920: Brussel-Luxemburg anno 1920 in schaal N

[steamdriven]

Dat zal ook primordiaal worden bij mijn thuisbaan. Wat ik niet (meer) kan is laag tegen de grond werken, of langere tijd op mijn knieën zitten. Of onder een tafel kruipen om boven mijn hoofd te gaan solderen. Ik zal mijn baan sowieso ontwerpen dat de verschillende segmenten naar boven kunnen scharnieren zodat ik er onderaan makkelijk bij kan.

[Klaas Zondervan]

Boven je hoofd solderen zou ik nooit doen. Als er zo'n hete druppel naar beneden valt weet je niet waar die terecht komt.
Onder mijn baan zit alleen het onvermijdelijke, wisselaandrijvingen en aansluitdraden aan de rails. Elke draad gaat rechtstreeks naar de voorkant van de sectie waar de elektronica en de onderlinge verbindingen in een soort goot zitten. Kan ik zittend op een laag krukje recht voor me werken.

[59erke]

Ik schrik wel een beetje van de afmetingen van zo een baanstuk, ik dacht altijd dat deze kleiner waren...

[railrunner]

Bekend gevoel Michiel , jij kan er gelukkig nog goed aan werken , ik zit meestal gehurkt zulk een dingen te doen onder de tafels , met alle gevolgen..... ( rugpijn , knieën die stijf worden -- is dat dan oud worden?? ) 

Een massagetafel onder je baan rollen, spaart rugpijn, stijve knieën en ... 

[Michiel]

Het segment ligt weer normaal, en de berm links op de foto zal nu iets meer aandacht krijgen. Net met scultamold de kieren gedicht tussen steunmuren en landschap. Dat mag nu even uitharden...

[Kautenbach]

Gaat lekker, hoe heb je die muurplaat in de binnenboog gebogen? Verhit? Zou je dubbel moeten buigen dan, knap lastig klusje,  maar goed gelukt

[Michiel]

Deze muur is inderdaad dubbel gebogen omdat ie schuin ligt: zowel horizontaal (duidelijk en evident) als vertikaal in een "U"-vorm opdat de steentjesrijen horizontaal blijven lopen.

Eerst geprobeerd in heet water, maar dat was een totaal fiasco. Daarna met de haardroger, en dat ging redelijk goed. Het lastigste was natuurlijk om die U-vorm erin te leggen.

Dus, bij al, ben ik erg tevreden over deze Noch muurplaten.

[Michiel]

Bezig met het maken van een paar mockups in papier om de plaatsing te evanlueren.  Ik heb geen exacte maten, het is dus schatten. Het zou een (vereenvoudigd) model moeten worden van de Heilige Sacramentenkerk op diezelfde plek naast de brug van de Waverse steenweg, en is een markant gebouw te zien op vele foto's met het station. Ik heb de volumes van de central beuk van de kerk met de twee bijgebouwen neergezet... ziet er groot uit, maar wel in verhouding met wat ik op fotos ervaar. Het staat nog wel hellend, maar de kerk komt uiteindelijk wel waterpas te staan, natuurlijk.


Mogelijk dat er eens langs rij om de lengte van de kerk eens af te stappen. Ik schat de totale lengte van de centrale beuk rond de 40 meter.

[SuSke]

Er staat je nog een aardige partij huizen te maken.
En kerken, ja die zijn GROOOOOT, veel groter dan je meestal denkt.

Maar dit wordt een mooi hoekje.

[Alan On Track]

Hallo Michiel,

Op Irismonument vindt je enkele bouw en grondplannen van de Heilige Sacramentenkerk. Die kunnen misschien een hulp zijn bij de bouw en het schatten van de omvang 
http://www.irismonument.be/nl.Elsene.Waversesteenweg.203.html

Ik ben benieuwd naar het vervolg

[Jappy]

Ik ben benieuwd om te zien hoe de je de stad vorm gaatgeven!

[Michiel]

Alan, bedankt. Ik had deze ook al gevonden. Ze geven een algemeen idee, maar maten zijn (op mijn scherm) onleesbaar, en meeste plannen tonen delen, niet het geheel. Maar het is zeker al een hulp.

Jasper en Frans, de omvang van dit project overstijgt compleet mijn competentie om het tot een goed einde te brengen. Ik ben er bewust van en heb geen idee waar het schip zal stranden. Maar ondertussen broedt er wel iets betreffende HOE ik het ga aanpakken. Nee, nog geen concrete antwoorden, maar wel een besef dat het "anders" moet.

Volgend is een beetje een soort voorwoord-verhaal. Dus wie geen interesse heeft in een hoop speculatief gepeins, kan volgend stukje gerust overslaan.

De trend in de modelbouwwereld, en dus ook duidelijk hier op ons forum, is dat machinale modelbouw de norm gaat bepalen. Steeds meer modelbouwers tonen hier geveltjes met geweldige detaillering, fijnheid en precisie. Hun werk is bewonderenswaardig en uiterst indrukwekkend. En dat is een trend dat aangemoedigd mag worden. Modelbouw evolueert met de beschikbare technieken. Waren dat 10 jaar geleden nog het etsen en afgieten, is er nu bijkomend digitaal ontwerp, 3d-printen en laser-plotters. Maar versta me niet verkeerd. Deze methode van modelbouw vraagt ook tijd, toewijding en discipline. Zonder moeite heb je niets, en zo vraagt ook de machinale modelbouw veel toewijding en inzet om iets mooi, fijn en goed te krijgen.

Maar de activiteit is verlegd van het plastisch omgaan met materiaal, het bewerken en zien groeien tussen de vingers, naar een moderne modelbouw dat vooral een virtueel gebeuren is geworden. Ingeven van coordinaten, virtuele modellen op een computerscherm evalueren en dan proberen om het te printen zoals het virtueel werd vorm gegegeven.

Deze virtuele activiteit trekt me helemaal niet aan. Ik verveel me bij het eindeloos ingeven van vertices, lijnstukjes en deelbogen. Het is saai en repetitief en wandel liever een stukje door het bos dan dit soort virtueel gepruts. Maar dat betekent ook dat ik niet kan profiteren van de vernieuwing in de modelbouwwereld. Dat ik niet deze super-fijne miniatuurtjes zal kunnen maken in een productiehoeveelheid dat nodig is om mijn modelbaan te decoreren. Ik verkies dus om artisanaal mijn project in te vullen, met handig prutswerk, met het spul tussen de vingers, en de leesbril op de neus.

En dan wordt de confrontatie met de realitet duidelijk: HOE ga ik mijn modelbaan vorm geven? Hoe ga ik dat enorme oppervlak vullen met miniatuurhuisjes en andere modelletjes? Het is duideliijk dat Ik niet zal kunnen beantwoorden aan de verwachting van de huidige afwerkingsgraad zoals we op het forum door onze kraks zien neerzetten. Ik heb er de gave, het talent en mogelijk ook niet de tijd en gedrevenheid voor. Dus roept dit project om een idee, een concept, een compromis.

Het doel is natuurlijk om een modelbaan te bouwen dat beantwoordt aan mijn verwachting. Die verwachting is vrij doorgedreven, mijn lat ligt vrij hoog.Dat is geloof ik wel te merken met de kleine realisaties die ik de afgelopen maanden hier heb getoond. Niet perfect, maar ook niet slecht en slordig. En dus is het de kunst om een impressie te geven van iets geweldigs. Inderdaad, een impressie, want dikwijls vult onze verbeelding in wat we niet werkelijk zien, maar denken te zien.

Klein voorbeeld: de baksteen muurplaten van Floris. Op zich, van nabij bekenen, lijken ze helemaal niet op bakstenen, maar Floris heeft de gave en de beheersing van technieken om ze in het totaalplaatje te laten overtuigen als heel realistisch. Floris is natuulijk meester boven meester, en ik kan me niet meten aan zijn kunde en ervaring, maar het gaat om het voorbeeld. Ons brein ziet dingen die er niet zijn.

En dat is het uitgangspunt voor de invulling van mijn baan. De basis van het concept: het creeren van sfeer, impressies zonder me te moeten engageren in eindeloze details die we toch niet nodig hebben om te zien wat we willen zien. Die super-strakke geveltjes die we tegenwoordig op ons forum zien, zijn magistraal, maar zijn niet noodzakelijk. Het is naar mijn mening overdaad, en een opbod geworden van miniaturisatie, waarbij het groter plaatje is verloren.

Dus, hoe ga ik mijn stad vorm geven? Het wordt een zoektocht naar een alternative methode van modelbouw: geen opbod van miniaturisering, maar een poging om een impressie en sfeer neer te zetten, als een schilderij. Het wordt nog veel zoeken, tasten en proberen om een methode te ontwikkelen dat beantwoord aan dit concept. Ik heb nog geen techniek of zo, maar zoek er wel naar. Maar er moet een weg zijn ... ergens.

Delvaux ging me al een eeuw geleden voor, dus nieuw is het niet.

[doomslu]

Ik ben benieuwd! 

[SuSke]

Er zijn prachtige modelbanen waar de huizen gewoon geprint zijn en waar geen mens er aanstoot aanneemt. Zolang het ing waarvoor men naar een modelbaan kijkt goed en mooi genoeg is om de aandacht te trekken... wat is daninderdaad heet verschil tussen een hypergetailleerd huisje tegenover een geprinte gevel.

De grens ligt daar waar je ze zelf trekt in onze hobby en dat is voor ieder van ons "ergens anders" - een veel gebruikte naam voor een baan trouwens wat een duidelijke verwijzing zou  kunnen zijn.

Veel succes Michiel, en jou "invulling" zal op geen enkel vlak moeten onderdoen voor die van enig ander.

[Floris]

Michiel, ik denk dat je met de schilderij-benadering een goede methode hebt hoor. Eindeloos in de computer (of met de hand) aan een modelletje door rotzooien om t later in een close-upfoto perfect te krijgen (maar in t echt zit je dr vervolgens nooit zo dicht op, dus je ziet t er nooit meer aan af) is in feite weggegooide tijd als je een baan ooit af wilt krijgen, zeker zo'n stuk stad.
Wat het m echt doet is kleur en samenhang in manier van bouwen (zelfbouw combineren met kitjes is heel gevaarlijk. Sowieso zijn kitjes gevaarlijk want die passen zelden bij elkaar), inderdaad zoals bij een schilderij.
Daarna wordt het gewoon lekker aan rotzooien en hier en daar een opvallend stukje als je daar zin in hebt heel gedetailleerd uitwerken als blufdetail dat de aandacht trekt en de indruk geeft dat de rest dan ook wel net zo gedetailleerd gemaakt zal zijn.
Het gaat er niet om om alles heel mooi te maken, je moet alles zo maken dat t lijkt alsof alles heel mooi is.