Deze fenomenen komen mij zeer bekend voor.
Als ik aan de modules aan het werken ben, stel ik mij regelmatig de vraag "waar ben ik mee bezig", "wat is de zin hiervan?", "Is dit nu genieten van het leven?", "kan ik mijn tijd niet nuttiger besteden?"
Ik heb het er regelmatig met mijn echtgenote over. Zij vindt het nuttig als ik er plezier in heb, als ik er kan van genieten.
Maar ja, het is steeds opnieuw zoeken naar oplossingen (wat ik 8 uur op een dag doe voor mijn klanten) voor problemen waar je voor komt te staan.
Je kan je de vraag stellen of dit dan nog ontspanning is. Een vraag die mij heel dikwijls door het hoofd speelt. Gelukkig heb ik mijn muziek waar ik veel ontspanning in vind.
Het zal misschien de leeftijd zijn die er voor zorgt dat je alles meer begin te overdenken

.
Het idee van Erwin om elke dag even aan de baan te werken, heb ik ook geprobeerd. Helaas werkt dit omwille van vermoeidheidsproblemen. Op het einde van de week, is het vat leeg en heb ik het weekend nodig om de batterijen terug op te laden.
Enfin, het is nu vakantie en dit geeft mij weer de mogelijkheid om alles nog eens rustig op een rijtje te zetten. Ook nu worden de batterijen weer even opgeladen. En morgen zien we weer alles in een ander perspectief.
Eén ding is zeker, de voor mij onverklaarbare fascinatie in treinen, evenals de drang om iets te creëren, blijft bestaan. En dat is dan toch weer hoopgevend, niet?
Mvg
Koen