De afsluiter van mijn treinbaan worden enkele meters Luxemburgse CFL spoorlijn. Meer bepaald een spoorsituatie vergelijkbaar met Goebelsmühle waar de lijn via een natuurstenen viaduct in een tunnel verdwijnt.
Alleen is het makkelijker gezegd dan gedaan. De spoorlijn ter hoogte van mijn viaduct ligt in een helling van 1.625% en een lichte bocht. Verder wil ik de overspannen rivier schuin kruisen om het gebrek aan diepte van de modelbaan enigsinds te verbergen.
Een hele hoop kopbrekers dus om het viaduct uit te tekenen.
Hoe begin je aan zulk een project? In mijn geval door het jaren uit te stellen omdat ik het niet zag zitten.
Tijd brengt raad en in mijn geval een lasergraveerder.
Ter hoogte van het viaduct werd de reeds aanwezige multiplex basisplaat van het spoortrace op 4,5cm breedte gezaagd. Deze plaat is meteen de basis van de brug. Om de te bouwen brug te kunnen uittekenen rond de plaat bracht ik de curve van het spoortraject over naar een cad programma. Het tekenen kon starten met als eerste resultaat een bouwpakket uit de lasergraveerder voor de steunpilaren van de brug.
Klaar om de flanken van de brug samen te lijmen. Om de kartonnen delen te verlijmen gebruikte ik verdunde houtlijm in een handig doseerflesje.
Alle losse bouwelementen werden samengekleefd tot een brug. Ook de 4 steunen van de brug werden tegen de basisplaat van de modelspoorweg gekleefd. Daarna werd het basisplan onder de brug uitgetrokken. Langs de kopzijden werd de basisplaat doorgezaagd waardoor de brug uit de modelbaan kan weggenomen worden. Een zegen voor mijn rug die al begon te protesteren. Vanaf nu kan ik alle fijne werkzaamheden comfortabel uitvoeren op de werktafel.
Om de brug netjes terug uitgelijnd op de modelbaan te kunnen plaatsen heb ik schoentjes op de basisplaat gelijmd waarin de brug perfect past.
De eerste middenpijler werd bekleed met steenstructuur.
Voor de bekleding van de middenpijlers werd karton van 1.2mm dikte gegraveerd met het lasertoestel om een natuursteen stuctuur te bekomen. De middenpijlers moeten rondom bekleed worden. Als voorbereiding werd een papier als mal rondom passend gesneden. Dit werd de snijmal. Achteraf niet zo slim want karton blijkt meer lengte nodig te hebben om dezelfde bocht te bekleden. De juiste afmetingen werden dus door trial en error bepaald en overgebracht op een vers gelaserd werkstuk.
Om het karton de juiste ronde vorm te geven werd het bevochtigd en aansluitend rond geplooid met de brugpijler als plooimal.
Om het karton de juiste ronde vorm te geven werd het bevochtigd en aansluitend rond geplooid met de brugpijler als plooimal.
Het karton laat zich makkelijk vervormen in licht bevochtigde vorm. Eenmaal vochtig kan je echter niet accuraat bijsnijden. Het natte karton scheurt eerder dan zich te laten snijden. Daarom het ik gekozen om de vorm rondom niet te laten aansluiten. Een voeg opvullen gaat makkelijker dan het karton exact aansluitend te snijden.
Verkleven van de voorgevormde peiler ging goed met Tacky Glue. Een soort witte lijm die dikker is dan houtlijm en sneller hecht.
Opvullen van de kier welke strategisch achteraan de brug geplaatst werd. Een reststukje werd passend gesneden en met verdunde houtlijm passend gekleefd.
Een belangrijke nabewerking is het insmeren van het karton met een mengsel 50/50 Houtlijm/water. Door het bevochtigen met water als voorbehandeling voor het plooien werd het karton pluiziger en minder sterk. Het houtlijmmengsel lijmt de vezels weer aan mekaar waardoor we een sterke brugbekleding krijgen.
Er is nog heel wat plamuurwerk voor het schilderen kan beginnen. Daarna moet er ook nog een deksteen met hek geplaatst worden maar voorlopig verklaar ik de werken voor afgerond aan het viaduct van Kautenmühle.
