Nee, het heeft niets met modeltreintjes te maken; maar vannacht is mijn schoonmoeder overleden.
Ze was de laatste van de vier ouders. En dan begin je te denken: nu is het aan ons.
Alles lijkt zo onbelangrijk. Je doet bedenkingen zoals "wat gaan ze in's hemelsnaam met al mijn spullen doen als ik het hier voor gezien hou?". Het zal je op dat moment een zorg wezen natuurlijk! Of moet je aan je kind denken en zorgen dat die niet met de last zit. Een begrafenis regelen is ook al zo'n traumatisch iets. Zal ik het op voorhand regelen? En moet ik nu stoppen met die stomme hobby's? Of moet ik er des te meer van genieten? Zal al wat ik nu koester op de vuilhoop belanden?
Sterkte voor jou en de nabestaanden, Hugo !
Het is erg om je ouders te verliezen, ik heb de mijne ook allebei verloren toen ik pas 34 was, met 6 weken verschil.
Koester de goede momenten, en geef het verlies een plaatsje.... Neem er je tijd voor, om het te verwerken, maar stel vooral je eigen leven niet te veel in vraag.
Sterkte Hugo.
Alles schuift op hè. Sinds mijn grootouders er allemaal niet meer zijn en ik zelf kinderen heb besef je dat steeds meer. Ik ben al een generatie opgeschoven door zelf kinderen te hebben, en de volgende stap is normaal gezien van ouder naar grootouder. Zover als jij ben ik nog niet, maar ongetwijfeld zullen tegen dan dezelfde bedenkingen wel eens de kop op steken... Het is maar menselijk dat je daar al eens aan denkt vind ik.
Allereerst gecondoleerd met het overlijden van je schoonmoder.
Sterkte de komende dagen.
En over dat andere, ja ik denk er ook wel eens over na.
Wij hebben hier thuis een hele vracht boeken plm 1500, we bezitten een jacht en ik heb een treinbaan.
Deze spulletjes daar zijn wij best aan gehecht.
En mochten wij overlijden dan heb ik in iedergeval nu al een lijst met adressen die onze kinderen zouden kunnen raadplegen om de spullen te kunnen verkopen.
Zelf zullen we dat denk ik niet doen(behalve de boot misschien), want we beleven er nog te veel plezier aan.
Niet dat we geen plezier aan de boot hebben, maar het winteronderhoud begint naarmate we ouder worden toch een last te worden.
Maar ik ga me nu niet het hoofd breken over wat er met de spullen gaat gebeuren als wij het tijdelijke voor het definitieve hebben verruild.
grt Piet.
Ook van mijnentwege innige deelneming,Hugo en echtgenote.
Wat de hobby betreft,tracht er zolang mogelijk van te genieten,zoals ook ik van plan ben.
Wat ze er na mij mee doen breek ik me het hoofd niet over.
Ze zullen het wel kwijt geraken,via een opkoper,club of tweedehands-site.
Wat ze er voor krijgen zal veel van hen afhangen,en vooral van de moeite die ze er insteken...
Ik heb een dochter en een zoon,die beiden niet in modeltreinen geintresseerd zijn(eigen schuld,dikke bult!)
;)
Innige deelneming, Hugo.
Hugo
Mijn innige deelneming en veel sterkte aan u en uw familie.
Alain
Innige deelneming Hugo.
Dat dit aanzet tot nadenken is normaal, maar je moet je ook niet teveel vragen stellen.
Hugo, mijn deelneming iemand verliezen is nooit prettig.
Hugo,
Innige deelneming met het verlies van een dierbare.
Je bedenkingen bij de materialistische dingen heb ik me ook al gemaakt.
Vooral denk aan de wijze woorden van Dani: tracht het een plaatsje te geven en leef zelf zo goed als het kan.
Roland
Hugo,
Voor u en uw gezin, gecondoleerd met het overlijden van uw schoonmoeder.
Verder wenst ik u heel veel sterkte met dit verlies van een dierbare.
Willy
Bedankt iedereen, voor de vriendelijke en steunende woorden.
Ook van mijnentwege gecondoleerd, Hugo. Sterkte voor U en de uwen in de komende dagen !
Dat je het eigen leven dan even overpeinst, is heel normaal en nuttig.
Misschien is zoiets wel het moment om een lijstje aan te leggen met praktische tips voor je nabestaanden,
maar ook om zaken vast te leggen over hoe je jouw laatste levensperiode wil (vroegtijdige zorgplanning)
( dat laatste is iets waar ik in mijn praktijk vaak mee te maken heb )
Ook van mij mijn medeleven Hugo. Het is inderdaad één van die momenten waarop je bij veel dingen even stilstaat.
Mijn oprechte medeleven Hugo
Sterkte de komende tijd, voor u, je vrouw en de hele familie.
Paul
Gecondoleerd.
Hugo, mijn oprechte deelneming.
Veel sterkte met dit verlies.
Inderdaad een moment waar je verleden, heden en toekomst evalueert.
Hopelijk geraak je hieruit, en kom je versterkt terug.
Dag Hugo,
Ook mijn innige deelneming. Veel sterkte voor jou en je familie.
Mvg
Koen
hoi Hugo,
Sterkte ma, klote.
mbt je spullen, het verschil zit hem in: het is een huis of een thuis.. materiaal is t zelfde, maar de herinnering en de emotie die je er zelf bij hebt maakt het verschil. T is weinig waard, maar als jij nu troost haalt uit je treinen/hobbie heeft het dus heel veel waarde
sterkte in elk geval
Dit is geen facebook, ik weet het. Maar ergens moet je je miserie toch eens delen met mensen die je toch min of meer nauwer aan het hart liggen, al is het maar door hetzelfde hobby.
Vandaag de begrafenis van mijn schoonmoeder. Het was een mooie dienst, het was ook een mooie dag.
Daarna heb ik mijn vrouw in het hospitaal afgezet. Blijkt dat de kanker is uitgezaaid; na drie jaar vechten.
Als er al een opperwezen bestaat zou ik er graag eens een hartig woordje mee praten.
Hij zou diep verlegen mogen zijn. Ook voor velen die hetzelfde moeten meemaken.
Nog gecondoleerd Hugo, en veel sterkte met moeders de vrouw, hopelijk komt ze er alsnog doorheen......k****ziekte...
Hugo, sterkte!!
Wat we al eerder wisten...en vreesden.
Zoals men zegt,een ongeluk komt nooit alleen.
Jammer dat wij hier ook onmachtig in staan,het enige wat wij kunnen en ook doen,is met je mee HOPEN op een uiteindelijk toch goeie afloop.
Dat opperwezen weet ook dat hij schuld heeft,daarom durft hij zich de laatse tijd niet meer in het openbaar vertonen!
Rudy
Sterkte Hugo, ook aan jouw vrouw.
Ook van ons wensen we jullie sterkte toe.
PS: je hebt ook een mail
Veel sterkte, Hugo, ook voor je vrouw.
Paul
Hugo, Veel sterkte! Ook voor je vrouw!
Hugo, ik wens jou en je vrouw veel sterkte.
Veel sterkte Hugo... :(
Sterkte Hugo!
Wat kan men nog zeggen op deze kl*-dag, woorden doen jouw waarschijnlijk niet veel maar toch, veel sterkte aan jezelf maar zeker aan je vrouw.
veel, heel veel sterkte voor jullie...
Ik wil jullie bedanken voor jullie vriendelijke worden. Het steunt, echt.
Nu breekt weer een tijd aan van afwachten, zorgen maken, en hoop op een goede afloop.
Jullie zullen me dus een tijd niet "zien".
Na de posting van Huugooke ivm de recente gebeurtenis in zijn persoonlijk leven ben ik eventjes gaan nadenken.
Ik weet niet hoe ik moet beginnen.
Als je de posting leest van Hugooke dan wordt je er stil van en kan men zich afvragen:
Heeft het allemaal nog zin, want het kan met ieder van ons gedaan zijn op korte tijd of onze gezondheid kan omslaan, zeker als men een bepaalde leeftijd heeft of heeft overschreden(als je over de 50 zijt) dan weet je sowieso dat het leven niet eeuwig is en dat geen 80 jaar meer zult leven .
Wat ik wil zeggen:
Wat gebeurt er met onze dierbare persoonlijke spullen na dat we er niet meer zijn, ttz onze treinen, onze modelbaan, enz......; als er geen "opvolging" is. in het gunstige geval komen ze bij een eveneens "gedreven" modelbouwer.
Waarom:
1. Nog nieuw materiaal kopen?
2. liggen te kankeren om dat de op code 100 rijden ipv op code 83.
3. niet tevreden zijn met de graad van afwerking die we hebben bereikt op onze baan(ik heb Respect voor iedereen die fantastische banen bouwen)
4. waarom alles proberen bij te houden(catalogussen, tijdschriften, krantenknipsels, enz.........)
5. .......
6. .......
7. ....... (iedereen kan voor zich het verder aanvullen)
Waarom stel ik dit in vraag?
Ik heb een "slecht weekend en enkele slechte dagen" achter de rug, (Gerolf, zal het misschien begrijpen als hij zich het herinnerd).
Kan men niet zeggen "minder is meer!!"? En waarom allemaal?? Heeft het zin??
Het is heel begrijpelijk wat je schrijft Janie.
De vraag is zeker terecht.
Echter een overweging van een 50-plusser: moet ik me nu in de zetel leggen en mijn dood afwachten? :-\
Janie, alle begrip voor je denken, en iedereen komt zo'n bezinningsmomenten tegen.
Maar toch enkele kanttekeningen:
- in ieder's leven zijn er ups en downs. Meestal heb je er dáár geen controle over.
Waar je geen controle over hebt: diep adem halen, en er het beste van maken.
- indien je, omdat er "een einde aan komt", de goeie dingen in vraag stelt, creëer je een erg sombere wereld.
Het is net alsof je in een bloemperk alle bloemen wegdoet, en alleen het onkruid overhoudt.
Eigenlijk een vorm van masochisme ...
Nét omdat er donkere kanten zijn, mag (moet) je enkele toffe dingen aan je leven toevoegen.
Modelbouw (met al zijn aspecten) is zo iets, dat je sombere periodes kan oplichten.
Welk aspect dan ook (bouwen, automatiseren, rijden, kijken, lezen, ...): wat ook JOU maar voldoening geeft.
Een snuifje egoisme ... OK als het maar een snuifje is ;)
Bedenk maar:
- het leven is als een sinus: zit je hoog en goed, dan weet je dat een slechtere periode afkomt.
Dus geniet ten volle van het toffe moment.
Maar zit je in de sinus-put, dan wéét je dat een betere periode aankomt ! Even de moeilijke rit uitzitten ...
Dit is géén zever, maar een serieuze houvast
- Compartimenteer je leven: af en toe een moment inlassen, waar je alles van je afsluit,
en alleen focust op iets dat je deugd doet. Elke oprisping naar je problemen/miserie onderdrukken !
Zuurstofmomenten in je leven !
- Wat er met je spullen gebeurt, als je de pijp aan Maarten geeft: is je probleem op dát moment niet.
Je hebt dan andere dingen om je hoofd (rijstpap, hordes maagden, ...) ;)
- Je hoopt wat steun en begrip te krijgen van je omgeving?
Anderen hebben ook die verwachting. Dus continu oogjes open, en die steun geven, zo goed je kunt.
En zeker niet (zeker niet voor futiliteiten, eigendunk of wraak) een ander de duvel aandoen ...
Wijze woorden, Jean !
het meeste is gezegd, maar toch nog even 1 duit in het zakje doen...
Waarom nog verzamelen, bij kopen, bouwen na een bepaalde leeftijd (of dat nu 20, 30, 50 of 90 is) ?
Het is een HOBBY, een manier om je vrije tijd zo aangenaam mogelijk door te brengen met dingen waar je een passie voor hebt.
Wat er na jouw dood mee gebeurt is een vraag waar niemand een sluitend antwoord op kan geven tenzij de volgende generatie in je gezin dezelfde passie deelt.
Ik zie het als een tijdverdrijf, een contructieve hobby waar ik nog elke dag mee bij leer en ik creatief bezig ben, een manier om mijn geest scherp te houden.
En daar bovenop een investering voor mijn nabestaanden. Met de verkoop van mijn spullen (en dan niet alleen de treinen ook de andere verzamelingen) zullen ze een extra spaarcentje hebben, dat anders zou verloren gegaan zijn als ik het had opgemaakt aan "vergankelijke" dingen zoals sigaretten (vroeger) en bvb drank of drugs (heb ik eigenlijk nooit gedaan). Ik ben dan ook van plan alles "officieel" te regelen via een notaris. Maar dat zijn niet de dingen waar ik dagdagelijks mee bezig ben, ik doe de hobby nu vooral voor mezelf, voor "vandaag" , ongeacht of ik nog 2 maand leef, of nog 50 jaar ....
Ik besef dat we nu ver afwijken van de boodschap van Hugo, en sorry daarvoor maateke !! Voor mijn part terug on topic, en sterkte nog bij het verwerken van jullie verlies.
Neem er zeker de nodige tijd voor, de rest kan even op "pauze" en we zien je wel weer ten tonele verschijnen als JIJ daar klaar voor bent. Je bent en blijft hier welkom.
Ik zeg zeker niet dat we als over de 50 zijn in de zetel moeten gaan liggen en "afwachten".
Allemaal dank voor de wijze woorden.
Maar zoals ik al zei sommige gebeurtenissen doen een mens nadenken en ja misschien denk ik te veel na.
Zojuist op Radio 2 Guther Neefs gehoord met het liedje "Hij gaf......... alles weg". Mooie tekst, met de waarheid in de dubbele bodem ;)
Ook op die radio ging het over dementie, en wat er tegen te doen.
Een geneesmiddel zit er blijkbaar niet aan te komen, wel een remmer (binnen een tiental jaar).
Het beste is actief te blijven, en voorall op geestelijk vlak.
Zitten we dan goed met deze hobby?
Ik was juist van plan om mijn hele treincollectie op de markt te gooien; ik ga er nog even over denken.
In mijn kelder liggen nog 20 à 30 (of meer) bouwdozen van vliegtuigen. Ik ga die echter niet meer samenplakken; niet omdat ik dat niet wil of kan, maar ik heb er de plaats niet meer voor.
Gezien de toestand van mijn vrouw ontbreekt me er trouwens ook de tijd voor (en de goesting)
Ik bereid me voor op het onvermijdelijke, hoe ver of hoe dichtbij dat ook mag zijn, en ik wil orde op zaken stellen.
Als er daar iemand dus interesse heeft voor die bouwdozen:allemaal op 1/48 en 1/32 ste. Meestal modellen uit WOII.
Graag één koop.
Ja, ik had ze beter mee naar Hoboken genomen, maar toen was er nog geen vuiltje aan de lucht.
Dementie-remmers bestaan al, maar hebben geen langdurig effect
De huidige producten (intussen ook generisch) zorgen voor een gemiddelde "winst" van één jaar.
Je stopt het verval dus niet, maar de gebruiker heeft de cognitieve mogelijkheden "zoals één jaar geleden"
Vrouwke is weer thuis, voor eventjes.
Heb dus weer even tijd om het forum uit te pluizen.
Vooral de vraag naar "stoomlocomotieven" had even mijn aandacht.
Ik overwoog even om die mens gelukkig te maken, maar ik zal nog even wachten... :)
Citaat van: Huugooke op 12 april 2014, 18:28:16 PM
Vrouwke is weer thuis, voor eventjes.
Heb dus weer even tijd om het forum uit te pluizen.
Vooral de vraag naar "stoomlocomotieven" had even mijn aandacht.
Ik overwoog even om die mens gelukkig te maken, maar ik zal nog even wachten... :)
Huugooke, ben blij dat je vrouwtje al is het maar voor "eventjes" terug bij je is. Maak er het beste van geniet van de intense momenten en van elkaar wat er ook mag gebeuren !
Begrijp zeer goed wat je meemaakt !
Hugo, geniet van deze momenten waarop jullie samenzijn !
Laat de rest van de wereld voor wat die is.