Gezien de tegenslagen die ik (we)de laatste weken te verduren hebben gekregen, begin ik er stilaan aan te denken om maar helemaal te stoppen met modelspoorhobby. Ik ben er nu zo'n 54 jaar mee bezig geweest, en heb er zoals bij de meesten (veronderstel ik) met wisselende intensiteit mee bezig geweest. Alleen, de laatste tijd draait het ook niet zo goed meer (de hobby) Een mens wordt ook stilaan wat ouder, en dan vraag je je soms 'wat als er iets met mij gebeurd?' Gooien de kinderen het allemaal op een hoop, of laten ze een opkoper komen? Ik weet het niet. Je kan het ze ook moeilijk vragen, nietwaar. Reken daar de pech bij die je ondervind op je baan, gaande van "soms onvindbare" stroomonderbrekingen, decoders die plots de geest geven, enz. enz. Dit dan nog gevoed door de normalere problemen of tegenslagen die een mens in zijn leven te verwerken krijgt en voor je het weet krijgt de moedeloosheid de overhand.
Daarom mijn twijfels. Ik laat het gewoon een tijdje staan, en anders gaat alles gewoon de doosjes weer in en...weg ermee (nee,niet voor het geld) misschien heeft iedereen wel eens zo'n twijfel momenten.
Als dit zo is, dan hoor of lees ik het wel
Ik ken je niet persoonlijk Peter, ben ook geen psycholoog, maar ik kan me niet inbeelden dat iemand die 54 met een hobby bezig is geweest er zo maar een punt kan achter zetten zonder een alternatief. Probeer misschien de smaak te pakken te krijgen van een andere vorm van modelsporen... grotere schaal, kleinere schaal, Finescale... Andere modelbouw? Doe misschien alles weg maar haal vernieuwing in huis! je weet wel... een frisse wind!
Persoonlijk, en ik ben een tiental jaar jonger als je profielgegevens juist zijn, kan het mij echt geen barst schelen wat mijn kinderen of kleinkinderen ooit doen met mijn treintjes en mijn vliegerkes en mijn muziekinstrumenten... Ik amuseer mij er NU mee!
en twijfelmomenten? wie heeft die niet?
Nie plooien zou ik zeggen! en zeker niet stilvallen!
Dag Peter, even de hobby aan de kant schuiven zou ik zeggen.
Niets onverhoeds beslissen.
En wat er met je materiaal gebeurd in de toekomst zou ik zeggen, praat er wel eens over met je familie.
Meestal werkt zo'n gesprek verlichtend.
Zo is het toch met mij gegaan na gesprekken met mijn ouders toen de vertwijfeling van het ouder worden toesloeg.
Even een dipje komt jong en oud wel eens tegen in het leven.
Veel sterkte.[;)]
@peter
Ik kan je heel goed verstaan - ben even oud als jij ook zowat een 30 jaar bezig met de hobby - nu begint er van alles stuk te gaan,ook lijm en dubbelzijdige kleefband verouderen en laten dan los en inderdaad minder elastisch om overal onder te kruipen op zoek naar het probleem en wel kleinkinderen (6 stuks tussen 6 en 0 jaar) maar tot hiertoe geen enkele interesse.
Dus bij mij komt ook die vraag regelmatig op 'wat als....'
Je bent dus niet alleen [:D]
Blijven voortdoen zolang je er nog een beetje plezier in vindt en 'apr?s nous le d?luge'
Courage
Jan
Wat een vreemd draadje[:0][:0] Ik denk dat het bij iedereen wel eens voorkomt dat "ik heb er even geen zin in gevoel" en niet alleen bij de hobby.
Tegenslag is iets wat iedereen tegenkomt ,zowel jong als oud en ook priv? als met de hobby.
De boel gewoon even laten staan is dan ook de boodschap.
De oorzaak van zo'n 'dipje' kan van alles zijn:tot inzicht komen dat je baan nooit zal afgeraken,of dat alles op ??n middag gesloopt gaat worden als je er niet meer bent.Vergeet niet dat je er dan al lang plezier van hebt gehad.
Ikzelf doe enkel en alleen waar ik zin in heb en nog wel op het moment dat ik er zin in heb.Klinkt misschien wat raar maar het is zo.Ik probeer ook zoveel mogelijk in fazes te werken en ook om iets af te werken.
Op die manier probeer ik zoveel mogelijk monotoon werk te vermijden en de boel leuk te houden.
Gerrit
Hey Peter (en anderen)
Of wij ook dipjes en zelfs dieptepunten kennen? Allicht. Maar 54 jaar gooi je toch niet weg! Staat je hoofd nu niet naar (bepaalde aspecten van) de hobby ... misschien binnen een half jaar terug wel.
Ik denk dat een grote troef van onze hobby de veelzijdigheid is. Hangen de elektricitietsproblemen je de keel uit? So what, dan ga je toch wat boompjes maken, of je bezoekt een expo, of je neemt je oude tijdschriften nog eens door, of je gaat bij een collega-modelbouwer langs (je weet me wonen, vriend [;)]) ....
Peter,
ikzelf ben gestart op mijn 15de, met stoppen en herbeginnen, van HO naar N en dan weer HO, 35 jaar lang, en toch weet de treinvirus mij steeds te pakken. Helemaal akkoord met wat mijn collega's modelbouwers hier reeds schreven, up's en down's ken ik ook, ik werk aan mijn baan op mijn ritme, als ik er zin in heb, het is immers een hobby. Wat er gebeurd met mijn materieel als ik er niet meer ben, tja dat zal ik nooit weten denk ik, belangrijkste is het plezier dat ik er aan beleef vandaag, en na vandaag is er morgen enz...
Hoeveel collecties, kunstwerken, antiek worden er niet verkocht na de dood van hun laatste eigenaar, niet aantrekken zou ik zeggen, is brute realiteit. Hou de moed erin[;)]
Marc
Ik heb wel nog niet veel ervaring, maar het is ook me ups en downs dat ik werk.
Nu ligt de baan al een tijdje stil, deels wegens tijdsgebrek deels wegens geen zin om er savonds mij om 10 uur nog eens aan te zetten.
Nu komt de zin echter stilaan terug, dus binnenkort nog eens wat werken aan men baantje.
Ik zou zeggen zet het gewoon even van kant, je ziet wel. Het komt zonder twijfel terug binnen enkele weken/maanden. Zo een virus van 54 jaar raak je niet makkelijk kwijt.
Ik zit al een paar jaar in zo'n situatie. Als alleenstaande is er meer dan alleen maar werken en met treintjes spelen. Vaak ontbreekt me de moed om er nog mee te beginnen. Maar als je niet alles wilt opgeven kan ik je alleen maar aanraden om een forumbaantje te bouwen. Dat heb ik toen destijds ook gedaan en heb er geen spijt van gehad. Maar voor de rest staat nog alles zoals enkele jaren geleden onaangeroerd in dozen verpakt.
Er zijn dingen bij waarin ik mij ook wel kan vinden hier, wat er met de treintjes gaat gebeuren als ik er niet meer zou zijn, laat ik in het midden, ik weet het dan toch niet meer, maar eigenlijk is dit best een lugubere gedachte, dan mag je toch niets meer ondernemen, wat gaat er met mijn huis gebeuren, wat gaat er met mijn grote collectie cd's gebeuren ( mijn cd's zijn bijna niet verkoopbaar, omdat ik nogal een vreemde muziekgenre vertegenwoordig), wat gaat er met mijn koersfiets en MB gebeuren, als je je daar vragen gaat over stellen dan kan je beter niets beginnen doen h?, is niet persoonlijk op U bedoelt hoor Peter, maar dat weet je wel h?, ik heb het geluk U en je echtgenote al meerder malen te mogen ontmoeten, Peter je hart ligt gewoon in de modeltreinen, breek dat hart nu niet!!
Ook ik heb wel eens een dipje, lange en zware vergaderingen, het vele studeren van de laatste maanden, de vele reizen naar het buitenland voor mijn werk, de stress, de mis?rie op het werk ( steeds meer en meer) en dan staat hier een project op mijn zolder waar nog voor vele honderden jaren werk aan is, je zou voor minder een dipje krijgen, maar dat dipje verdwijnt meestal even snel dan dat het gekomen is, een dagje treinspotten doet , bij mij althans, vaak wonderen, als ik met mijn vaste treinspottervriend ( B-Modelbouw)er nog eens op uit getrokken ben en de vele goederentreinen heb zien voorbij denderen, dan rij ik met een voldaan gevoel naar huis, en weet je, s'anderendaags schijnt de zon dan weer volle bak op mijn zolder en kunnen we er weer tegenaan gaan.
Dus Peter, en de anderen, hou moed jongens, wij vertegenwoordigen een prachtige en veelzijdige hobby, een hobby waar nooit een einde aankomt, een hobby waar , wij grote mensen, terug een beetje kind worden, waar wij tot onszelf komen, waar wij "onze" wereld in het klein nabouwen, , waar wij kunnen dromen, waar wij......
Amai, zware kost?
Ik kan mezelf gerust nog een leek noemen op gebied van het modelspoorwezen.[8D]
Als ik voorgaande teksten lees heb ik het gevoel, een koude wind over mijn rug te krijgen.
Ik denk dat het bij iedereen wel eens "stil valt",maar laat de modeltrein(baan) een uitlaatklep blijven.
Ik kan mezelf niet in de schoenen van andere steken, maar mij geeft het een zeker "warmte" om me op m'n kamertje te kunnen "opsluiten".
Naast muziek is het toch ook een weg om je fantasie de vrije loop te laten.
Ik vind dat, iedere modelspoorder die er (na zo veel jaar) mee stopt een verlies is voor de jongere generatie.[:(]
@ Peter,tegenslagen van technische aard zijn in een wip verholpen dezer dagen.
54 jaar ervaring die plots stopt is als een "oude" eik die plots wordt geveld. Deze laat een groot gat na.
Keep up the good in you.
Peter
Wat jij omschrijft is heel normaal,het is niet alleen zo voor de trein hobby maar voor vrijwel elke hobby.
Ik ken het verschijnsel ook,heb daarom nog een tweede hobby (het video filmen en monteren).
Zo nu en dan staat de trein weken lang stil,en doe ik dus iets anders.
Ja en natuurlijk je wordt ouder (ik ben nog ouder dan jij)en ook ik denk wel eens waar doe ik het voor,als me wat passeert,wat doen mijn kinderen er dan mee.(d.w.z je voelt het als zinloos zonder toekomst)
Maar is dat niet altijd zo,als je 35 bent kan het zijn dat je nog 3 jaar aan je trein kunt werken,en dan kom je onder de tram(of zo iets)
Dus hoelang nog dat weet niemand.
Ik zou je aanraden nu niets te doen,sluit de deur van je hobby kamer
Ga vissen, fietsen ,boeklezen maar denk gewoon niet meer aan je treintjes.
Verkoop of sloop a.u.b niks want daar krijg je spijt van.
Je zal zien (ervaring)over twee maanden lees je de MIBA of MSM en dat komt de lust van zelf terug.
Moed houden en pap eten
sterkte
wim
Voor mij is het simpel, ik heb plezier aan mijn treintjes en na mijn dood ...;, maar mijn plezier in treintjes zal ik gehad hebben, en later is voor later,
Ik zou gewoon alles wat laten staan, geniet van de zomer neem het vrouwtje mee op een weekendje of een wandeling, de paar keer dat we elkaar ontmoette was ze er toch steeds bij, en tegen de winter zul je wel weer zin krijgen Peter. Maar doe alleen geen zaken waar je achteraf spijt van krijgt,
Jan
Peter, man,
je hebt even wat problemen, annex dipje gehad. Mevrouw heeft even wat gezondheidsproblemen gehad, dat was even schrikken, okee. Ze is er weer bovenop, dacht ik, dus ?
Ik heb recentelijk ook even zwarte sneeuw gezien, door problemen op het werk, naar aanleiding van een probleem thuis. Double trouble, dus ! G??n haar op mijn hoofd echter dat er aan gedacht heeft de treinen buiten te gooien, integendeel, ik ben er extra tegen aan gevlogen.
Alles werkt nu, het is nog niet af, maar ik kan al eens wat laten rijden,?
Toegegeven, je bent iets ouder dan ik, maar toch. Wat ga je dan doen ? Elke week een busreis, naar een shopping-center, annex optreden van Laura Lynn, Bart Ka?ll, of een dergelijke ? Kaart- of bingoavond ?
Je doet maar hoor !
Als ik eens wat stoom wil afblazen, pak ik mijn fiets en ga een lange tocht maken, .. Dat hielp mij in het verleden soms zelf om wat inspiratie op te doen !
Jullie gaan graag naar Duitsland, dacht ik, wel sluit de treinkamer en het huis even af en maak een tijdje een trektocht oostwaarts, maak wat foto?s voor het forum, laat alles wat bezinken, en keer dan terug.
Misschien pak je dan alles terug uit en herbegin je w??r opnieuw met v??l enthousiasme !
Dat zou ik toch doen !
Wat jullie ?
Modelspoorse groeten,
Eric.
Hallo Peter,
Wat een herkenbaar gevoel. Het is zoals hierboven reeds geschreven is. Doe niets weg want dar krijg je nadien spijt van.
Voor het moment zit ik zelf in een trenen dipje. Maar geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om deze van de hand te doen. Wat er later zal gebeuren met mijn collectie weet ik niet...
Ik ben terug begonnen met een oude hobby die ik 20 jaar geleden gestopt was. Sinds dit weekend staat er weer een aquarium in de living. Het eigenaardige is dat dit nauw verwant is met de modelwereld . Alleen zal ik nu onder water mijn droom wereld maken.
Dus hou de moed er in en doe eens iets anders. De goesting voor modelspoor komt auomatisch terug.
Beste Z groeten,
Pieter
Peter, ik zou zeggen "nie zeuren, verder doen; maar met iets anders". 'Ben nog wat jaren ouder, maar ook al 55 jaar bezig. Ik heb alle modelbouw gedaan, telkenmale dat ik een hoge graad van bekwaamheid had verworven, was het schoonste er van af en ...dan alles de deur uit. Ik ben nu in het stadium dat HO me een beetje begint te vervelen en ben dus overgeschakeld op Z; ik amuseer me er rot mee, alle lokjes vliegen open, gekuist, ge?lied en terug in mekaar en dan rijproef. Indien het niet goed gaat, alles weer open en zo gaat dat verder. Een raad Peter, nie stil vallen want dan slaat de verveling en de moedeloosheid toe en dat is in het algemeen op onze leeftijd het begin van het einde (spijtig genoeg). Dus, hou de moed er in en vooruit met de geit, Marcel
Hallo allemaal,
Bedankt voor de bemoedigende woorden en de goede en goedgemeende adviezen. Het enige (en belangrijkste) is dat het met mijn echtgenote redelijk goed gaat. Maar voor de rest zijn er nu eenmaal momenten dat alles (of toch heel veel) je tegenzit, en dan bedoel ik uiteraard niet enkel op modelspoor gebied. Het rare is wel dat het je op zo'n momenten ook niet lukt om te ontspannen door je hobby. Zelfs kleine probleempjes en problemen lijden dan al gauw tot stress situaties. Dus voorlopig blijft mijn baan waar ze staat, en of er terug meer rust (en zin ) komt om verder te gaan zien we wel. Binnen vier weken zijn we in elk geval weer een tijdje in ons geliefde Zwarte woud, even weg van alle zorgen, en misschien is dat een moment van bezinning of van hernieuwde moed en inzet. Ik zie wel.
Lap, weeral een paar dagen niet op t forum geweest en wat zie ik nu[:(]
Ik zit zonder baan en heb dikwijls ook zo'n dipje, is het wel de moeite waard al die kosten te doen, dit jaar al 1 lok 5 rijtuigen en 2 wagens zonder dat die kunnen bollen.
Verbouwingen thuis, de gezondheidsproblemen van mijn vader, de kleine probleempjes van drie kinderen op tijd en stond, een bevordering op mijn werk, waar ik vele avondjes voor gestudeerd heb.
Peter wat ik wil zeggen, ik ben maar zo oud als dat jij en je vrouw getrouwd bent en ik heb ook af en toe een dip. Maar de boel verkopen ? Nee daar hangt te veel emotie aan. En dikwijls krijg ik dan een vonkske en ben ik weeral terug vertrokken met denken van hoe wil ik het ooit maken.
Kop op man!!!!
Groeten
Rudy
All?e... Wat lees ik hier allemaal? [:I] Ik ben precies niet de enige! [;)]
Hallo Peter,
Stoppen met de hobby waar je hart en ziel ligt zou ik niet doen. Wat je wel kan doen is nog een andere bezigheid zoeken. op het moment dat het niet meer vlot met de treintjes kan je je even meer op de andere hobby concentreren. Peter volgens de foto's die ik van je baan gezien heb, heb je wel een geweldige baan. Waarom deze afbreken ?
Wat Gerolf en anderen vermelden hebben we een veelzijdige hobby, als er iets niet lukt dan kunnen we steeds wel een ander aspect van de hobby aanvatten. Het stuk dat niet lukt laten liggen, is het beste wat je kan doen. Vroeger toen ik nog klein was kreeg ik af en toe een een modelbouwvliegtuig. Op het moment dat het me tegen zat, dat er iets niet werkte, dan vloog het vliegtuig tegen de muur. Het vliegtuig had wel even gevlogen, maar ik besefte dat ik zo meer achteruit dan vooruit werkte. Dit doe ik niet meer. Een reden om over te schakelen op modeltreinen (die vliegen niet [:D])
Peter, je hebt me al verschillende malen geholpen en dat vind ik heel tof. Draait het hele modelspoorgebeuren hier niet allemaal rond : mekaar helpen, oplossingen voorstellen, samen genieten van de hobby, mekaar steunen en respect voor andermans idee.
Peter, wat je ook beslist om te doen, ik denk dat veel modelspoorhobbiesten, zowel jong en oud , veel van jou kunnen leren.
Dus neem geen overhaaste beslissingen en laat ons nog leren en genieten van je jarenlange ervaring.
Wim
Misschien is het wel een idee je baan kleiner te maken? Minder ingewikkeld? Het is weer wat werk natuurlijk...
Vroeg of laat is de zin om met treintjes te rijden er toch weer. Ik spreek uit ervaring.
beste peter,
Alles hier al boven uitstekend ten berde gebracht door alle mensen die gereageerd hebben ,geloof me t'klinkt clich? maar er is altijd wel iets dat voorvalt bij iedereen zodat ze de dingen somber inzien en soms meerdere zaken tegelijk!
Het feit dat er toch zovele reakties met een inhoudelijke boodschap en vol ondersteuning zijn gekomen moet je toch een hart onder de riem steken. Je ziet er wordt om jou gegeven en dat geeft op zich toch al een warm gevoel en een beetje optimisme voor de toekomst.
Je keert altijd terug naar je oude liefde is waarschijnlijk een van demeest ware gezegden.. dus zal je nog wel terug de smaak van (model) treinen te pakken krijgen misschien onder een andere vorm (reizen?)
in ieder geval ik verneem graag hoe het je maakt binnenkort.
vele groeten en achter de wolken zou normaal altijd de zon moeten schijnen...
dirk
Twee probleem gevallen die de moedeloosheid mee helpen veroorzaken zijn de wissels van Roco-line (zonder bedding) De wisseltongen vallen steeds weer zonder stroom. En ik zie er eigenlijk tegen op alles terug op te breken om ze door, ik weet niet welke, te vervangen. Het tweede geval zijn de slagbomen van Viessmann. Een keer diep ademen en ze vallen al uit elkaar. Of de ene keer werkt de ene niet of de andere, en momenteel verdommen ze het allebei, ondanks dat ze stroom krijgen. Het zijn (in mij ogen) ROTDINGEN[}:)]
Een echt alternatief is er niet, want de meesten zijn te speelgoedachtig, of zoals die van Weinert, wel betaalbaar, maar die montage is[:0][:0][:0][:0][:0] De meeste Duitse forums zijn het er over eens, "eens gemonteerd zet je ze best in een glazen kast, en kom je d'r nooit meer aan.
De beste waren volgens mij, nog die van Brawa, wel wat grof, maar ze funktioneerden tenminste.
De andere dingen zijn prive, en dat hou ik dan liever maar zo.
Peter,
ondanks je moedeloosheid zul je, als je met plezier over jouw geoLine wissels van Roco wilt rijden, toch door een zure appel moeten bijten.
Jouw probleem heb ik ook gekend en heb toen bij al mijn ingebouwde wissels de wisseltongen met een zeer soepel dun draadje overbrugd. Dit zelfde heb ik ook met de vleugelrails en de rechtdoorgaande en afbuigende rail gedaan waarna alle problemen opgelost waren.
Ik wens je nog veel moed,
Jacques Timmermans
Elektrische problemen met wisseltongen kan je oplossen met soepele draadbruggen te leggen .Ik snap trouwens niet goed dat je zo'n zaken niet op voorhand test voor je die wissels definitief inbouwd.Dat is wel een beetje overmoedig zijn.
Hetzelfde kan je zeggen over zo'n setje slagbomen : als je daar geen ervaring mee hebt :eerst even op een proef stukje zetten voor je dat op je baan inbouwd.
Fragiele details behoren trouwens tot de afwerkingfaze en moeten bijgevolg niet vroeger ingebouwd worden,alleen als je zover bent.
Gerrit
Peter
Wat die viessman overweg betreft 100% gelijk ,het is een rotding.
Ik heb er hier een staan(op de kast)
Met de orginele aandrijving gaat hij veel te snel open en dicht.
Toen heb ik hem aan gedreven met stappenmotor (150 stappen open,150 stappen dicht)
Dat gaat prima,alleen even te hard dicht of open en de bomen liggen in elkaar.
Nu staan er knipperlichten bij mijn overweg.
Wisseltongen
Mij complete baan heeft uitsluiten rocoline zonder bedding.
Ik heb bijna overal last vab gehad,maar nooit van stroomloze tongen
Ik kan echt over de wissels kruipen(de lok).
Die tongen zijn gelagerd in plaatje (nieuw zilver) is daar wellicht verf tussen gekomen.
Ik druk mijn wissel wel stevig aan(motoren).
In tegensteliing met veel andere aandrijvingen blijft bij mij de aanpers druk bestaan
Nee, ik ben over de rocoline wissel erg tevreden,ook de engelse doet het uitstekend.
wim
Onder zachte dwang van mijn echtgenote en de hartverwarmende steun van dochter en schoonzoon, heb ik toch weer wat moed geschept en ben toch weer even aan mijn baan bezig geweest. Op de foto mijn laatste (nou ja, mijn??, ik bedoel mijn echtgenote natuurlijk) aanwinst, namelijk een stel "Nahverkehrswagen" van Roco waaronder de afgebeelde "Steuerwagen", gekocht bij onze goede vriend Dimi.
(http://i7.photobucket.com/albums/y284/Peter74/Mijn%20Schwarzwald%20baan/P5290137.jpg)
Tevens te zien, mijn ge-experimenteer [}:)][}:)][}:)]met de overweg van Brawa (vooraan) en die van Viessmann[:(!][:(!] (achteraan)
Mooie baan Peter, 't zou zonde zijn om dat op te geven!