Tja, daar zit het hem hé. Dit is niet iets dat weg gaat, elke morgen sta ik ermee op en elke avond ga ik ermee slapen. Gaan fietsen, wandelen, verbouwen of niet, het blijft. En met de jaren wordt het erger.
Wat de bijwerkingen betreft, die beginnen te keren. Mijn bloeddruk is bijna normaal en de andere begint stilaan verandering in te komen.
De afkickverschijnselen is een ander verhaal. Die zouden na 2 weken weg moeten zijn en dat zijn ze duidelijk NIET. Ik slaap al iets beter, geen nachtmerries meer. Wel de ene dag niet in slaap geraken tot 2h-4h en om 5h wakker, de andere dag normaal. 's Morgens als ik wakker wordt lijkt het ok. Totdat ik aan de slaapkamerdeur ben... dan is het precies of ik heb net een glas teveel op. Licht in de kop, beetje draaierig. Is al beter maar zeker niet gedaan. En dan het lawaai in mijn kop. Dat is "anders". Het is te zeggen het klinkt anders, minder metalisch, alsof het scherpe kantje eraf is. Vroeger was het alsof er een vonk was, of velcro die losgetrokken werd. Nu is het een kersenpitkussentje dat even verlegd wordt. Gewoon bezig zijn, wat rommelen in huis en het is er niet (toch niet merkbaar). Maar een tijd minder actief zijn (lezen, pc spelen, autorijden...) en als ik dan de ogen of hoofd beweeg is het net alsof alles wat ondertussen opgespaard is in 1 keer komt. En het is veel slechter in het donker! Gisteren nacht film in houders aan het steken geweest in het pikdonker en dat is echt afschuwelijk.
