Moedeloos

[Huugooke]

Ik zie het niet meer zitten. Word ik te oud voor deze hobby? Ik heb nu toch al veel licht nodig om goed te zien, en soms twee brillen op elkaar.
Word ik onhandiger met de jaren? Als ik mijn verwezenlijkingen van 30 jaar geleden zie, dan vraag ik me soms af hoe ik dat in's hemelsnaam heb klaargekregen.
Ik begin met volle moed aan een ombouw bijvoorbeeld, en het lijkt precies een processie van Echternach.
Ik heb al een werkplaatsje op de grond ingericht, zo vermijd ik dat ik uren moet zoeken naar een onderdeeltje dat op vloer gevallen is.
Van zoeken gesproken: waar is die bril, waar heb ik dit of dat gelegd; uren verspil ik er mee.
Nog erger als ik iets "goed wegleg", dan vind ik het gegarandeerd niet meer!
En de druppel was dan het fatale ogenblik dat ik die loc, waar ik al, aan en af, een jaar aan bezig ben, uit mijn handen slipte en... de brokken zijn nog heel.
Ook de kleine tegenslagen, die zich opstapelen: even de kuiswagon laten rondrijden want de sporen zijn precies weer vettig. Na de eerste bocht ontsporing, want met die loc haakt de buffer vast; och ja! Resultaat: buffer kwijt, waar ligt die? Op een lastige plaats; bij het oppakken tegen een lantaarn gestoten: lantaarn afgebroken... enz.
Dan maar wat met de centrale gespeeld; loc's ingevoerd, fotokes er bij enz. Volgende keer geen spoor van terug te vinden! Naar het schijnt moet ge die afzetten met de stop-knop, anders wordt dat niet bewaard, 't is maar ne weet!
En van het weer zullen we maar zwijgen zeker?

[loebaske]

Dat is hier soms niet beter Hugo, effekes een deprie en je kom er weer door, als het zonneke even door de wolkjes schijnt ga je u al veeeel beter voelen...

kop op en borst vooruit, denk aan uw zuster...dat gezegde ken je

[Havoc]

Join the club.

[Michiel]

Hugo, er zijn soms momenten waarop alles tegen zit. En dat kan serieus aan ons zelfvertrouwen knagen. Het is dan soms ook moeilijk om de dingen te relativeren, en de schouders optrekken met het gedacht: het gaat wel over.

Ik denk dat de meeste van ons hier dergelijke dipjes en DIPPEN hebben meegemaakt. We kennen allemaal ook onze obstakels waar we dagelijks mee geconfronteerd worden. En voor ieder ligt dat weer op een ander vlak: familiaal, financieel, ruimte, tijd, fysiek, medisch... Het is niet steeds gemakkelijk, en het lijkt soms vechten tegen de bierkaai, maar weet dat de meeste van ons eigenlijk dagelijks met een gelijkaardige problematiek worstelen.

Verlies nooit de moed, neem een pause, verzet je gedacht, neem diep adem... en wanneer het goed voelt, gewoon weer aan beginnen. En tegenslag houdt nooit aan... per definitie! 

[Steam.N]

Hugo, laat de moed niet vallen.
Michiel verwoordt het perfect: nú een slecht moment?  Een goed moment is onderweg !

Doe het even rustig, de goesting en het succes komen zeker terug !!!

[gardevil]

Hugo, in uw schrijfsel herken ik mezelf. Soms goesting om alle buiten te smijten, maar dan een dag of twee, drie, soms veel dagen later terug goesting en dan gaat het vanzelf.

Tijd voor de blues moeten we allemaal maken, in mijn geval zet ik dan ook meestal blues op, dat kalmeert me.
Doorbijten Hugo, het komt wel terug in orde.

[Dirky]

tijd voor een tripje naar de Vlaamse Ardennen Hugo... In Zegelsem staat er een deur open!
Kan je naar de dingen op mijn vloer komen zoeken! 

[Huugooke]

Hugo, in uw schrijfsel herken ik mezelf. Soms goesting om alle buiten te smijten, maar dan een dag of twee, drie, soms veel dagen later terug goesting en dan gaat het vanzelf.

Tijd voor de blues moeten we allemaal maken, in mijn geval zet ik dan ook meestal blues op, dat kalmeert me.
Doorbijten Hugo, het komt wel terug in orde.

Tja, vroeger vond ik ook troost in muziek; tegenwoordig schreeuw ik mijn ogen uit mijn kop.
Maar je (jullie) hebt(en) gelijk; even alles opzij, eens een paar dagen plat met een paar boeken, dat kan ik waarschijnlijk niet verknoeien.
En wachten tot de "goesting" terug komt.

[Huugooke]

tijd voor een tripje naar de Vlaamse Ardennen Hugo... In Zegelsem staat er een deur open!
Kan je naar de dingen op mijn vloer komen zoeken! 

OK, maar als ik het kan gebruiken mag ik het houden!

[dani]

we hebben allamaal wel zo'n mloment, en dan is hte toch fijn als er hier mensen klaar staan om je een beetje een hart onder de riem te steken !   Kop op , makker Hugo.   Na regen komt sneeuw en dan de zon !!

Als het een troost mag zijn, je bent niet alleen met zo een beetje "treinbaan blues"....     Zonder te willen terug vallen op andere topics, mag ik zeggen dat ik ook al even een lastig moment heb.   Net toen de bouw weer even op gang leek te komen, weer een grote verandereing op het werk en dan  is er weer nul komma niks tijd voor de hobby nimeer.   Dan heeft ne mens een "deftig" inkomen om de hobby te kunnen betalen, maar dan geen tijd om er iets mee te doen.

Die kleine dingen die veranderen met de jaren, die  "aftakeling" om het eens grof te noemen, we worden er allemaal mee geconfronteerd, maar meestal zijn het geleidelijke dingen die je dan ineens beseft en dan is het dipje d'er.

Volhouden man, kop omhoog en blijven i njezelf geloven. Voor  (bijna) alles zijn oplossingen of  hulpjes.

Nie plooien !!!

[Gerolf]

Ook hier zeer herkenbaar.
Maar dan is er het vertrouwen in "morgen beter" - en dus "vandaag rustdag"

[loebaske]

We worden ouwe rakkers....

[JC2180]

Zelfs eind in de dertig komt dit me heel bekend voor...
Misschien zijn we allemaal een beetje prutsers en hoort het er allemaal bij :-)

[Huugooke]

En het stopt niet: mijn gevallen loc terug hersteld. Proefrit; vuurwerk uit de motor! Waarschijnlijk anker defect. Gevolg: decoder opgesmoord.
Zucht.